Ελευθεριακή/Αντιεξουσιαστική κατασκήνωση, Πλατάνια, Κύπρος

Συγκέντρωση / Πορεία

ΕΝΩΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΦΩΝΕΣ ΜΑΣ, ΔΗΛΩΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΑΣ
Ο ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ!
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΕΤΑΡΤΗ 29/6 ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ 18:00-ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΡΕΣΒΕΙΑ

Για την υπόθεση Lesley Ramesh Julian

Δημοσιοποιούμε την επιστολή του φίλου Julian από τη Σριλάνκα, ο οποίος είναι αιτητής ασύλου και παρουσιάζεται στο δικαστήριο στις 24/6 υπό την υπεράσπιση του συναγωνιστή μας δικηγόρου Μ. Παρασκευά.



21/06/2011
Προς: Ένωσις Αναρχικών

Αγαπητέ κύριε


Εγώ ο Lesley Ramesh Julian είμαι Srilankan Ταμίλ που ζω ως αιτητής άσυλου στην
Κύπρο για τα τελευταία 11 χρόνια με τη γυναίκα μου και τα τρία παιδιά. Ήρθα στην
Κύπρο το 2000 με τη γυναίκα μου και με τον μεγαλύτερο γιο μου όταν ήταν 2 χρονών,
λόγω του εμφυλίου πολέμου στην Srilanka μεταξύ Ταμίλ & Sinhalese. Μετά από αυτό θα
ζήτησα άσυλο στην Κύπρος, αργότερα πήρα άλλα δύο παιδιά που γεννήθηκαν στην Κύπρος.
Όλα τα παιδία μου μαθαίνουν στα ελληνικά . Δεν ξέρουν καμία άλλη γλώσσα εκτός από
ελληνικά. Ο μεγαλύτερος γιος είναι 14 χρονών πηγαίνει στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση,
τα άλλα δύο πηγαίνουν στο δημοτικό σχολείο. Σε αυτή την κατάσταση 30/05/2011
περίπτωσή μας αυτή απορρίφθηκε από την Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων και η περίπτωσή
μου εφαρμόστηκε στο Ανώτατο δικαστηρίο στις 02.06.11 (αρ. δικής μου υπόθεση :
14/2011) και πρέπει να είμαι παρών στις 24/06/11 για τη δίκη. Δεν ξέρω τι θα συμβεί
στην περίπτωσή μου. Αν με απορρίψουν από το Ανώτατο Δικαστήριο θα πρέπει να
επιστρέψουμε στην Srilanka. Η κατάσταση στην Srilanka τώρα είναι πολύ επικίνδυνη
αφού είμαστε Ταμίλ. Και το μεγάλο πρόβλημα που θα αντιμετωπίσουμε είναι η εκπαίδευση
των παιδιών μας. Πώς μπορούν να συνεχίσουν τα μαθήματα τους χωρίς να γνωρίζουν
την γλώσσα Ταμίλ. Ξέρουν μόνο Έλληνικά, ακόμη και στο σπίτι μιλούν ελληνικά,
συνήθισαν την κυπριακή κουλτούρα και εντάχθηκαν στην Κυπριακή Κοινωνία. Επίσης όλοι
οι φίλοι του ζούν στην Κύπρο. Ομεγαλύτερος μου γιός πηγαίνει κατηχητικό στην Ενορία
του Αγ. Γεωργίου. Σε αυτήν την κατάσταση είναι διανοητικά επηρεάζεται, ο
μεγαλύτερος γιος που έζησε σχέδον όλα του τα χρόνια στην Κύπρο και δεν μπορεί να
ενταχθεί στην Σριλανκέζικη κοινωνία . Ως εκ τούτου παρακαλούμε να προσπαθήσετε να
καταλάβετε την κατάστασή μου και να με βοηθήσετε ως ανθρωπιστική βάση πριν απορρίψει
το ανώτατο δικαστήριο την υπόθεση μου. Ελπίζοντας για μια θετική απάντηση σύντομα,
δίοτι το μέλλον των παιδίων μου εξαρτάται από εσάς
σας ευχαριστω,
Με εκτίμηση,
Ramesh Julian

Αντιμιλιταριστικό φεστιβάλ 19/6

Πότε/When: Κυριακή / Sunday, June 19 · 6:00pm - 11:30pm
Τοποθεσία/Location: Σκαλιά Φανερωμένης / Faneromeni square stairs
Περιοδικό Σκαπούλα


προβολές (19:00)
θα ακολουθήσει: συζήτηση για τις προοπτικές συλλογικής αντίστασης στο στρατό, και παραδείγματα από άλλες χώρες

diy συναυλία (21:00)
...με τους ΚΑΦΡΙΚΕΣ (experimental blues fusion)

επίσης:
μουσική
εργαστήρι στένσιλ
έντυπο υλικό
φαγητό/ποτό
γκράφιτι

------------------------------------------------------

ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΕΛΟΣ
(ώρα για το στρατό? δεν το νομίζω!)
Τι τέλος δηλαδή, από το σεπτέμβρη πίσω στα ίδια θα ‘μαστε οι περισσότεροι, κάποιοι θα πρέπει να περάσουν την “εμπειρία” του στρατού και μετά να δουν. Δύσκολα τα πράματα, μα δε μένουμε απαθείς. Πάντα ψάχνουμε τους τρόπους για να αντισταθούμε συλλογικά, αυτοοργανωμένα και αδιαμεσολάβητα.. Και από ‘τι φαίνεται αυτό θα πρέπει να κάνουμε κι εδώ, αν θέλουμε να έχουμε αποτέλεσμα. Να ορθώσουμε το ανάστημά μας μπροστά σε εκείνους που μας θέλουν δουλοπρεπείς φαντάρους, πάντα με την ακλόνητη επιθυμία να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας.

ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΩΡΑ ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΟ

μαθητικό περιοδικό/συλλογικότητα ΣΚΑΠΟΥΛΑ

Η αφίσα σε μεγαλύτερη ανάλυση για τύπωμα: http://i21.servimg.com/u/f21/14/31/78/47/25960311.jpg

Κάιρο, Αίγυπτος: Ίδρυση Ελευθεριακού Σοσιαλιστικού Κινήματος

Το Ελευθεριακό Σοσιαλιστικό Κίνημα ιδρύθηκε στις 23 Μάη 2011 στο Κάιρο, στην καρδιά της αιγυπτιακής επανάστασης και εν μέσω του επαναστατικού κύματος που σαρώνει όλο τον κόσμο σήμερα, από την Τυνησία έως την Αίγυπτο, τη Λιβύη, την Υεμένη, τη Συρία, και φτάνει ακόμα και στην Ισπανία ξυπνώντας μνήμες των κυμάτων του 1848 και του 1968. Αυτό το επαναστατικό κύμα θα πρέπει επίσης να παρασύρει και άλλες χώρες.

Το Κίνημα έχει δημοσιεύσει ένα μανιφέστο και προετοιμάζει μια πιο λεπτομερή δήλωση των βασικών του αρχών. Στοχεύει να φέρει κοντά όλους όσοι στέκονται ενάντια στον καπιταλισμό (ιδιωτικό και κρατικό) και όλους όσοι εναντιώνονται στη γραφειοκρατία και στην κεντροποίηση, στην καταστολή των ατομικών ελευθεριών, όλους όσοι αντιστέκονται στην παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όλους τους υποστηρικτές της αυτοδιαχείρισης στους χώρους εργασίας και της οργάνωσης κοοπερατίβων (συνεταιρισμών, συνεργατικών), όλους τους υπέρμαχους της οικονομικής χειραφέτησης, της διοικητικής αποκεντροποίησης και της άμεσης δημοκρατίας.

Το Κίνημα οργανώνεται σε ομάδες εργασίας των οποίων τα μέλη συναντιούνται και συντονίζονται με τις υπόλοιπες ομάδες, και συνίσταται από εκλεγμένους εκπροσώπους αυτών των ομάδων, που επικοινωνούν μέσω της χρήσης σύγχρονων μεθόδων επικοινωνίας με στόχο την αποφυγή οργανωτικών ιεραρχιών.

Μιας και το Κίνημα δεν έχει άλλους οικονομικούς πόρους για τις δραστηριότητές του πλην της συνεισφοράς των μελών του και του εθελοντικού τους έργου, και από τη στιγμή που οι ακτιβιστές του είναι μισθωτοί σκλάβοι, κανένας εκ των οποίων δεν είναι πλούσιος, λογαριάζοντας πως δεν θέλουν να περιορίσουν την ελευθερία τους εξαιτίας της οικονομικής εξάρτησης το Κίνημα έχει αποφασίσει να χρησιμοποιήσει το διαδίκτυο ως το πιο φτηνό μέσο επικοινωνίας. Σκοπεύει επίσης να προχωρήσει στην έκδοση εντύπων όταν αυτό καταστεί δυνατό. Για τον ίδιο λόγο, το Κίνημα δεν είναι σε θέση να αγοράσει κάποιο χώρο, κι έτσι οι δραστηριότητές του λαμβάνουν χώρα εντός των διαφόρων λαϊκών οργανώσεων όπως τα συνδικάτα, οι χώροι δουλειάς και οι επιτροπές και κοοπερατίβες γειτονιάς, ζητώντας από τα μέλη μας που είναι παρόντα σε όλα τα λαϊκά κινήματα διαμαρτυρίας να συντονιστούν και να επικοινωνήσουν μέσω του διαδικτύου.

«Εμείς, οι ελευθεριακοί σοσιαλιστές, αγωνιζόμαστε για μια αταξική σοσιαλιστική κοινωνία, μια αντεξουσιαστική κοινωνία ελεύθερη από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του κράτους και του Κεφαλαίου. Είμαστε εναντίον της εισαγωγής του κρατικού καπιταλισμού, όπως συνέβη στα κατασταλτικά καθεστώτα που είχαν εγκαθιδρυθεί στις «σοσιαλιστικές» χώρες. Αρνούμαστε και εναντιωνόμαστε στο καπιταλιστικό σύστημα.Πιστεύουμε ότι η εργατική τάξη είναι ικανή να ηγηθεί ενός τεράστιου συνασπισμού εξεγειρόμενη με επίπονες προσπάθειες για να ανατρέψει την εξουσία τόσο του καπιταλισμού, όσο και του κατασταλτικού κράτους.

Οι άμεσοι στόχοι μας είναι:

1. Διοικητική αποκεντροποίηση χωρίς κυβερνήτες και δημάρχους, μέσα από τοπικά συμβούλια γειτονιάς και περιοχής· δικαίωμα στο λαϊκό έλεγχο με εκλεγμένους ανακλητούς αντιπροσώπους τοπικών συμβουλίων και των επιτροπών πολιτών.

2. Μετατροπή όλων των εταιρειών παροχής υπηρεσιών και εργοστασίων παραγωγής σε κοοπερατίβες αυτοδιαχειριζόμενες από τα μέλη τους σε μια δημοκρατική, αποκεντροποιημένη κοινωνία μέσω ελευθερίας και ανεξαρτησίας από το διοικητικό κράτος.

3. Ακύρωση των φορολογικών κινήτρων που είχαν δοθεί σε επενδυτές· εισαγωγή προοδευτικής φορολόγησης ώστε να ενισχυθούν οι κοοπερατίβες παροχής υπηρεσιών, οι οποίες θα περιλαμβάνουν τομείς όπως η εκπαίδευση, η υγεία κ.ά.

4. Συνδικαλιστικός πλουραλισμός, ελευθερία τού συνέρχεσθαι (συνδικαλίζεσθαι) σε εργοστάσια και χώρους εργασίας· συγκρότηση συνδικάτων για όλους τους δημόσιους υπαλλήλους και τις στρατιωτικές εγκαταστάσεις, ώστε να ενισχυθεί η συμμετοχή όλων των εργαζομένων στη διαχείριση των χώρων εργασίας· αυτοδιαχείριση στα εργοστάσια και στις επιχειρήσεις που είχαν ιδιωτικοποιηθεί εν μέσω του καθεστώτος αδικίας και διαφθοράς της εποχής Μουμπάρακ.

5. Κατάσχεση όλου του χρήματος παράνομης προέλευσης και καταμερισμός του ανάμεσα στις κοοπερατίβες.

6. Σύνταγμα που να εγγυάται όλες τις μορφές ανθρώπινης ελευθερίας, όπως η θρησκευτική ελευθερία, η ελευθερία τού συνέρχεσθαι και της σκέψης· σύσταση κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, αποκεντροποιημένης διακυβέρνησης με μόνιμο λαϊκό έλεγχο από τοπικές διοικήσεις και επιτροπές πολιτών που αντικαθιστούν την κυβέρνηση και την κεφαλή (τον πρόεδρο) του κράτους· δικαίωμα των αντιπροσώπων που ενεργούν βάσει λαϊκής εντολής να προτείνουν νόμους και δημοψηφίσματα.

7. Η συγκρότηση μιας σοσιαλιστικής κοινωνίας που να μην εξαρτάται από μία νομοθετική πράξη φιλελεύθερης Αρχής, αλλά μάλλον από τη βούληση των κοοπερατίβων χωρίς κεντρική Αρχή, προκειμένου μια αταξική κοινωνία να μπορεί να αυτοοργανώνεται μέσω λαϊκών και τοπικών επιτροπών, ενάντια στην εξουσία ενός κεντρικού, κατασταλτικού κράτους.

 

Ελευθεριακό Σοσιαλιστικό Κίνημα Αιγύπτου»

Ε-mail: lsm.egypt@gmail.com
Σύνδεσμος στ’ αραβικά: anarchisminarabic

 

Από την αγγλική μτφρ. της ιταλικής Ομοσπονδίας Αναρχικών Κομμουνιστών [Federazione dei Comunisti Anarchici]
Πηγή: anarkismo

Για τη "Πραγματική Δημοκρατία Τώρα!"

Τα λόγια ενός αναρχικού, παλιού καθηγητή του Πανεπιστημίου της Μαδρίτης, στη συνέλευση της Puerta del Sol


19 Μαΐου 2011


Είστε η χαρά, η χαρά του απροσδόκητου, αυτού που δεν μπορεί να προβλεφθεί ούτε από τις Αρχές, ούτε από τις κυβερνήσεις, ούτε από τα κόμματα οποιουδήποτε χρώματος, του πραγματικά απροσδόκητου. Ούτε εσείς οι ίδιοι το πιστεύατε πριν λίγους μήνες ή εβδομάδες ότι θα μπορούσε να συμβεί. Παρ’ όλα αυτά έτσι είναι, η χαρά είναι το απροσδόκητο και δεν υπάρχει άλλη χαρά, δεν υπάρχει μέλλον, όπως θα εξηγήσω στην πορεία. Ωστόσο, θα πω κάτι που φαίνεται αντιφατικό. Το περίμενα αυτό πάνω από 40 χρόνια, 46 για την ακρίβεια. [ακούγονται χειροκροτήματα]


Τώρα θα σας πω το γιατί. Στη δεκαετία του ’60, όπως θα έχετε ακούσει οι νεότεροι, άρχισε να σηκώνεται σε όλο τον κόσμο ένα κύμα διαμαρτυρίας κυρίως από φοιτητές σε πανεπιστήμια και ανάλογους χώρους, στο Τόκιο, στην Καλιφόρνια και αλλού… Τον Φλεβάρη του ’65 αυτό το κύμα έφτασε στη Μαδρίτη. Παρασύρθηκα από αυτό με μεγάλη χαρά, όποιο κι αν ήταν το τίμημα. Όπως ξέρετε, το κύμα έπειτα συνεχίστηκε στη Γερμανία με τον Ρούντι Ντούτσκε τον «Κόκκινο» (Rudi Dutschke) και στο τέλος στη Γαλλία, όπου μάλλον σταδιακά έσβησε. Θα σας εξηγήσω πώς καταλαβαίνω ότι αυτό που έγινε το ’65 σχετίζεται με αυτό που γίνεται εδώ τώρα.


Ίσως κάποιοι από τους μεγαλύτερους εδώ, ή όχι και τόσο μεγάλους, ή ακόμα και οι γονείς των πιο μεγάλων από εσάς ήταν τότε φοιτητές στην πανεπιστημιούπολη της Μαδρίτης και τρέχαμε μαζί μπροστά από τους αστυνομικούς που τότε τους αποκαλούσαμε «οι γκρίζοι»… Εκείνα τα χρόνια στον «πρώτο» ή ανεπτυγμένο κόσμο ξεκίνησε να εγκαθιδρύεται ένα καθεστώς, ένα καθεστώς της εξουσίας που είναι ακριβώς το ίδιο από το οποίο τώρα υποφέρουμε όλοι μαζί… [ακούγεται μεγάλος θόρυβος] Σωπαίνω λίγο… [μια φωνή λέει: «Μη σωπαίνεις, συνέχισε!»] Ένα καθεστώς που είναι με λίγα λόγια η μορφή αυτή εξουσίας στην οποία το κράτος, η κυβέρνηση και η δημόσια διοίκηση είναι συνυφασμένα με το Κεφάλαιο, το χρηματοπιστωτικό σύστημα και τις οποιεσδήποτε οικονομικές επενδύσεις. Εξ ολοκλήρου συνυφασμένα. [χειροκροτήματα, φωνές].


Επομένως, πιο απλά μπορούμε να πούμε ότι είναι το Καθεστώς του Χρήματος, και γι’ αυτό πιστεύω ότι πολλοί από εσάς κατά βάθος ξεσηκώνεστε ενάντια σε αυτό κυρίως, και θέλετε να φωνάξετε και να πείτε το μοναδικό που ξέρει ο λαός, που είναι να πει ΟΧΙ! [δυνατά χειροκροτήματα, φωνές: «Αυτό είναι!»]


Αυτό που με ξεσήκωσε στα 39 μου, πριν από 46 χρόνια, είναι το ίδιο που τώρα φτάνει στο τέλμα του, στα γεράματά του, το καθεστώς του κράτους-Κεφαλαίου, του χρήματος. Όντως δείχνει σημάδια κόπωσης, όπως τα παραμύθια της μακροπρόθεσμης κρίσης, και πολλά άλλα που θα σας λένε, και τα νούμερα με τα οποία προσπαθούν καθημερινά να σας αποπροσανατολίσουν για να μην αισθάνεστε και να μην αντιλαμβάνεστε αυτό που γίνεται πίσω από τα νούμερα, και τα λόγια που χρησιμοποιούν οι κυβερνήσεις ή τα κόμματα για να σας κρατήσουν αποπροσανατολισμένους. Έτσι, είναι για μένα πολύ λογικό να βρίσκομαι ανάμεσά σας αυτήν τη στιγμή που το καθεστώς γερνάει, έτσι όπως βρισκόμουνα και στη γένεσή του.


Για μένα η εξέγερση των φοιτητών το ’65 προήλθε από το γεγονός ότι αντιλήφθηκαν αυτό που μας ερχόταν. Τώρα εσείς έχετε υποφέρει από το καθεστώς πολύ παραπάνω. Ακόμα κι αν ονομάσετε με διαφορετικούς τρόπους αυτόν τον πόνο. Έτσι, εκτός από απροσδόκητο, είναι και λογικό να σηκώνεστε και να φωνάζετε εναντίον του.


Μπορώ να σας πω κι άλλα. Όμως, δεν θα ήθελα, στην προσπάθειά μου να συνεισφέρω με τον τρόπο μου σε αυτή την εξέγερση –ή όπως θέλετε να την ονομάσετε–, να φανεί ότι έρχομαι εδώ να δώσω συμβουλές. Ωστόσο, αν και δεν θέλω να φανεί κάτι τέτοιο, θα εκφράσω δυο σκέψεις που μου έρχονται, κυρίως αρνητικές.


Η πρώτη είναι να μην υπολογίζουμε στο κράτος, όποιο και να είναι, σε κανένα είδος κρατικής οργάνωσης. [χειροκροτήματα, φωνές] Είναι ένα λάθος που, απ’ ό,τι βλέπω, πολλοί από σας αντιλαμβάνεστε χωρίς να είναι ανάγκη να σας το πει κανείς. Ως συνέπεια και συνέχεια αυτού δεν μας είναι καθόλου χρήσιμη η Δημοκρατία, ούτε καν η λέξη δημοκρατία.


Συγγνώμη, βλέπω πως αυτό δε σηκώνει τόσα χειροκροτήματα, αλλά πρέπει να επιμείνω.


Ήδη καταλαβαίνω ότι το να διαλέξει κανείς το σύνθημα «Πραγματική Δημοκρατία Τώρα!» είναι μια τακτική. Μια τακτική για να μην καρφωθεί αμέσως, γιατί το να έλεγε κατευθείαν και άμεσα «Όχι σε οποιοδήποτε κράτος, δημοκρατικό ή μη» θα μπορούσε να ακουστεί άσχημα, και μια τέτοια συστολή μπορεί να είναι η αιτία.


Νομίζω όμως πως ήρθε η ώρα να απαγκιστρωθούμε σιγά σιγά από αυτή την απάτη. Η Δημοκρατία είναι μια οφθαλμαπάτη, είναι μια ψευδαίσθηση γι’ αυτό το ζωντανό κομμάτι μέσα μας που αποτελεί το λαό και τον κόσμο. Ήταν έτσι και τότε, όταν εφευρέθηκε από τους αρχαίους Έλληνες στην Αθήνα και σε άλλα μέρη. Είναι μια οφθαλμαπάτη που θεμελιώνεται κυρίως στην αντίφαση που ίδια η λέξη εμπεριέχει, δήμος και κράτος. Κράτος ήταν η εξουσία και δήμος υποτίθεται ότι ήταν ο λαός, όμως ό,τι κι αν έχει γίνει στην εξέλιξη της Ιστορίας, ποτέ το κράτος δεν ανήκει στο λαό, το κράτος είναι ενάντια στο λαό. [μπράβο] Αυτό είναι κάτι πολύ ξεκάθαρο, κι όμως πρέπει να το καταλάβουμε. [χειροκροτήματα και επευφημίες]


Έτσι, νομίζω πως αυτή η αντίφαση που κρύβεται στο ίδιο το όνομα της δημοκρατίας σάς ενθαρρύνει πολύ περισσότερο να το καταλάβετε αληθινά. Το δημοκρατικό καθεστώς είναι απλά το πιο προχωρημένο, το πιο τέλειο, αυτό που παράγει καλύτερα αποτελέσματα, το Καθεστώς Ευημερίας στο οποίο μας λένε ότι ζούμε, είναι απλά αυτό, αλλά ταυτόχρονα δε σταματάει να είναι η παντοτινή Εξουσία. Αντίθετα, όσο πιο τέλειο και προχωρημένο είναι, τόσο πιο αποτελεσματικό είναι στα κόλπα της εξαπάτησης και στη διαχείριση των ψεμάτων, που είναι απαραίτητα για την κάθε Εξουσία. Αυτό επίσης ελπίζω να το καταλάβετε καλά· χωρίς ψέματα δεν στέκεται κανένα είδος εξουσίας.


Το ψέμα είναι το να κάνεις τους ανθρώπους να σε πιστέψουν, η πίστη, και αυτό είναι η βάση, το θεμέλιο στο οποίο στέκεται οποιοδήποτε κράτος. Κι αν κάποιος από σας έχει τη φαντασίωση μιας καλύτερης δημοκρατίας, θα του ζητούσα να αρχίσει να απομακρύνεται από αυτή την ψευδαίσθηση. Δεν είναι αυτός ο δρόμος, δεν είναι.


Κι αν η εξέγερσή σας θα έπαιρνε κάποιο οργανωτικό χαρακτήρα, τέλος πάντων, παρόμοιο με του ίδιου του κράτους, θα ήταν ήδη χαμένη, δε θα έκανε τίποτ’ άλλο παρά να επαναλάβει την ίδια Ιστορία με άλλα χρώματα, και θα ήταν πιο τελειοποιημένη ακόμα, ακριβώς γιατί θα είχε τότε αφομοιώσει την εξέγερση, γιατί θα είχε αφομοιώσει τη διαμαρτυρία – και αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο, μέσα από αποτυχημένες επαναστάσεις, τα κράτη έχουν προχωρήσει μέχρι τώρα. Είναι ακριβώς αυτό που τους χρειάζεται· γιατί, για να συνεχίζει να είναι το ίδιο έτσι όπως είναι, το χρήμα δεν μπορεί παρά να αλλάζει, να αλλάζει για να συνεχίζει να είναι το ίδιο. Αυτή είναι η μεγάλη παγίδα που έχετε να αντιμετωπίσετε.


Όταν σας προτείνω ή σας συνιστώ να απαρνηθείτε τις ιδέες ενός καλύτερου κράτους, μιας καλύτερης εξουσίας και σας θυμίζω ότι… [ακούγονται θόρυβοι από αλλού στην πλατεία] Θα τελειώσω σύντομα για να ασχοληθείτε με άλλα, ίσως πιο διασκεδαστικά από εμένα.


Τώρα που τολμάω να σας προτείνω να απαρνηθείτε οποιαδήποτε μορφή εξουσίας, και γι’ αυτό σβήνω από τη λίστα μερικά από τα αιτήματα που οι εκπρόσωποί σας έχουν θέσει, την ίδια στιγμή σάς προτείνω να απαρνηθείτε και κάτι άλλο: το μέλλον, το οποίο είναι ο Εχθρός. Καταλαβαίνετε καλά ότι, απορρίπτοντας την εξέγερση ως προσπάθεια να βρείτε ένα καλύτερο καθεστώς, σας προτείνω να απαρνηθείτε το μέλλον. [«Τι προτείνεις;»]


Το μέλλον είναι αυτό με το οποίο σας εξαπατούν, και εσάς τους μεγαλύτερους, αλλά κυρίως τους πιο νέους. Κάθε μέρα σάς λένε «Έχετε μέλλον μπροστά σας» ή «Πρέπει να κοιτάξετε το μέλλον σας», «Ο καθένας πρέπει να δημιουργήσει το μέλλον του», και αυτό είναι ακριβώς –ακόμα κι αν δεν το λένε– μια υποταγή στο θάνατο, στο μελλοντικό θάνατο. Το μέλλον είναι αυτό, αυτό που χρειάζεται το Κεφάλαιο. Το χρήμα δεν είναι κάτι άλλο από πίστωση, δηλαδή μέλλον, πίστη στο μέλλον. Αν δεν μπορούσε το μέλλον να λογαριάσει, δε θα υπήρχαν ούτε τράπεζες ούτε κρατικοί προϋπολογισμοί. Το μέλλον ανήκει σε αυτούς, είναι το όπλο τους. Γι’ αυτό, μην αφήνετε να σας παρουσιάζεται σαν κάτι ευλογημένο ή ευεργετικό. Πρέπει να σας ακούγεται ακριβώς σαν θάνατος, αυτό είναι το μέλλον.


Ό,τι και να είναι αυτό που κάνουμε εδώ, που κάνετε εδώ, από μόνο του θα δείξει, αλλά δεν έχουμε μέλλον. Αυτό είναι των Εταιρειών, του χρηματοπιστωτικού συστήματος και του Κεφαλαίου. Δεν έχετε μέλλον! Πρέπει να έχετε το θάρρος να το καταγγείλετε.


Θα σας αφήσω σύντομα, προς το παρόν δε θα δώσω άλλες συστάσεις. Κάτι άλλο πιο πρακτικό και της στιγμής. Θα ευχόμουν, βέβαια, μετά τις εκλογές της… της 22ας Μαΐου, που εμποδίζουν πολύ –θα το έχετε δει πως τα ΜΜΕ σας μπερδεύουν με το ζήτημα των εκλογών, ενώ δεν έχουν τίποτα να προσφέρουν παρά σας κάνουν να χάσετε πολύ χρόνο σκεπτόμενοι τι είναι αυτό που πρέπει να κάνετε, να ψηφίσετε ή όχι, να ψηφίσετε από εδώ ή από εκεί–, είναι ένα απίστευτο εμπόδιο… οπότε η ευχή μου θα ήταν, όταν περάσει αυτή η βαρεμάρα, αυτή η μαλακία των εκλογών, να συνεχίσετε ζωντανοί, και κάπως μαζί οι μεν με τους δε. [χειροκροτήματα]


Και σε αυτή την περίπτωση θα τολμούσα να σας προτείνω μια τακτική – το να συνεχίσουμε με τις συνελεύσεις εδώ είναι μάλλον ένα λάθος που δεν μπορεί να κρατήσει για πολύ ακόμα. Είναι ξεκάθαρο ότι σε μια τέτοια περίπτωση, σε μια τέτοια εξέγερση, όπως νομίζω ότι ήδη όλοι ξέρετε, δεν μπορεί να υπάρξει άλλο Όργανο, είτε αποφάσεων είτε αντιπροσώπευσης, παρά μόνο οι συνελεύσεις. Κι αμέσως θα σας πω το γιατί. [χειροκροτήματα] Δεν μπορεί να υπάρξει γιατί οι συνελεύσεις σαν κι αυτή έχουν αυτό το μεγάλο πλεονέκτημα, κανείς δεν ξέρει πόσοι είμαστε, μπαινοβγαίνουμε και ποτέ δεν μπορούμε να μετρηθούμε, και γι’ αυτό ποτέ δεν μπορούμε να ψηφίσουμε όπως κάνουν οι δημοκράτες. Γιατί δεν ξέρει κανείς ούτε πόσοι είμαστε ούτε χωράει καμία στατιστική και κανένας αριθμητικός υπολογισμός. Αυτό κάνει μια μεγάλη συνέλευση να πλησιάσει να είναι αυτό που λέμε λαό, που δεν υπάρχει αλλά είναι, και να πλησιάσει αυτό που μένει πίσω από τα άτομα. Αυτά όντως μετριούνται σε αριθμό ψυχών και αριθμό ψήφων, αλλά δεν μετριέται αυτό που μένει από πίσω.


Επομένως, να μην απαρνηθούμε ποτέ τις συνελεύσεις. Τώρα απευθύνομαι λίγο σε αυτούς που είστε φοιτητές, με τους οποίους έχω περισσότερη επαφή. Ένα από τα πιο άμεσα πράγματα που πρέπει να κάνουμε θα ήταν να καταλάβουμε τα σχολεία, τις σχολές. [χειροκροτήματα] Και ολοκληρώνω λέγοντας το γιατί. Γιατί εδώ και πολύ καιρό μέσα σε αυτό το καθεστώς ευημερίας που υποφέρουμε, τα εκπαιδευτικά κέντρα, τα πανεπιστήμια έχουν περιοριστεί σε ένα μόνο πράγμα, που είναι η εξέταση. Όλα τα υπόλοιπα είναι παραμύθια. Αυτές τις μέρες στις σχολές πρέπει να δοθούν οι εξετάσεις, που θα παραγάγουν με αυτόν τον τρόπο τους μελλοντικούς υπαλλήλους τόσο του Κεφαλαίου όσο και του κράτους ή του ίδιου του Πανεπιστημίου, το οποίο είναι επίσης ένα από τα εργαλεία του κράτους.


[διακοπή από συνθήματα στην πλατεία «Οέ οέ οέ, τη λένε δημοκρατία, αλλά δεν είναι»]


Για να σας αφήσω, η πρότασή μου είναι η εξής: κατάληψη των πανεπιστημιακών κέντρων, να τους κάνουμε να αναγνωρίσουν ότι δεν είναι εκεί για να διδάσκουν ούτε για να ερευνούν ούτε για τίποτα, είναι εκεί μόνο για να εξετάζουν, για να σας εξετάζουν, κι έτσι να παράγουν μελλοντικούς υπαλλήλους. Δημιουργούν το μέλλον σας, σε αυτό δεν μας εξαπατούν, κι έτσι η πιο άμεση δράση ποια μπορεί να είναι; Φυσικά, η καταστροφή, το μποϊκοτάζ των τωρινών εξετάσεων, για παράδειγμα αυτών που μόλις τώρα ξεκίνησαν, τον Μάη. Είναι κάτι από την καρδιά. [χειροκροτήματα]


Μπορεί στην αρχή να σας φαίνεται λίγο παράλογο, αλλά, αν αφήσετε τον εαυτό σας να το σκεφτεί, ίσως να μην είναι και τόσο. Έχοντας στο νου ότι η υπακοή στις εξετάσεις είναι απλά υπακοή στο μέλλον, ότι εμείς δεν έχουμε μέλλον, έχοντας στο νου ότι τα πανεπιστημιακά κέντρα στα οποία είστε χωμένοι έχουν μόνο αυτόν το σκοπό, την κατασκευή του μέλλοντος και των υπαλλήλων, μπορεί να μη σας φανεί και τόσο ανόητη η πρόταση. Αλλά και να σας φανεί ή όχι, με αυτό σας αποχαιρετώ, και θ’αναφερθώ ξανά στη χαρά που αυτό το τόσο απροσδόκητο μου έχει φέρει και που ταυτόχρονα περίμενα από το ’65. ¡Salud! [¡GRACIAS!]


Αγουστίν Γαρθία Κάλβο (Agustín García Calvo)

Ενοικιάζονται Εργαζόμενοι

Το καπιταλιστικό σύστημα δημιούργησε την «αγορά εργασίας». Οι καπιταλιστές κινούνται ως αγοραστές εργατικής δύναμης. Ο εργάτης παράγει πολύ παραπάνω για τον καπιταλιστή σε σχέση με αυτά που ο καπιταλιστής ξοδεύει για την αγορά της εργατικής δύναμης, των πρώτων υλών και των μέσων παραγωγής. Προκύπτει λοιπόν η υπεραξία.  Λειτουργιά που βασίζεται στην μετατροπή του εμπορεύματος σε χρήμα και του χρήματος πάλι σε εμπόρευμα στην οποία όμως το χρήμα αυξάνει συνεχώς.

Οι καπιταλιστές υπάρχουν χάριν της υπεραξίας έτσι με την πρόοδο των χρόνων βρίσκουν όλο και περισσότερες αφορμές για την καταπάτηση θεμελιωδών δικαιωμάτων  των εργαζομένων όπως σημειώνεται το τελευταίο διάστημα, με πρόσχημα την «οικονομική κρίση». Υπό την απειλή της απόλυσης και τον εφιάλτη της ανεργίας καλούνται εκβιαστικά οι εργαζόμενοι να  αποδεχτούν ατομικές συμβάσεις εργασίας, μετατροπής βασικών όρων της εργασιακής σχέσης όπως τα ελαστικά ωράρια εργασίας (περικοπή ωρών εργασίας) με αντίστοιχη ή μεγαλύτερη αποκοπή αποδοχών. Αυτές οι «ατομικές συμφωνίες», που επιβάλλονται από τον εργοδότη, έχουν εξαιρετικά δυσμενή αποτελέσματα για τον εργαζόμενο, αφού ουσιαστικά μετατρέπουν τη μόνιμη σε μερική ή σε «εκ περιτροπής» εργασία και οδηγούν στην απώλεια εργασιακών, ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων.

Είναι γεγονός πως το φαινόμενο της ενοικίασης εργαζομένων τα τελευταία χρόνια έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις. Πολλές εταιρίες (ειδικά εργοληπτικές) με το πρόσχημα ανάληψης συγκεκριμένου έργου προσλαμβάνουν εργαζόμενους τους οποίους  τους χρησιμοποιούν ως τη λήξη  του έργου με συμβάσεις προσωρινής απασχόλησης. Και ενώ συμβάλουν τα μέγιστα στα υπέρογκα κέρδη των εταιριών με πενιχρές αποδοχές και σε πολλές περιπτώσεις παροχές πολύ λιγότερες από αυτές που περιγράφονται στις συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Ουσιαστικά όμως εργάζονται στην ίδια θέση για πολλά έτη χωρίς να απολαμβάνουν μέρος αυτού που παρήγαν λόγο της απόλυσης και της επαναπρόσληψης τους σε τακτά χρονικά διαστήματα.

Άλλη μια κατηγορία εργαζομένων που βιώνει με παρόμοιο τρόπο τον εργασιακό εξευτελισμό είναι αυτή τον ξενοδοχοϋπαλλήλων. Όπου οι εργαζόμενοι προσλαμβάνονται κατά τις καλοκαιρινές περιόδους με των κατώτατο μισθό στην καλύτερη των περιπτώσεων και απολύονται με το πέρασμα της περιόδου αυτής για να επαναπροσληφθούν την επόμενη χρονιά πάλι με τον ίδιο άθλιο μισθό,  όπως φυσικά και σε τόσα άλλα επαγγέλματα αφού οι τακτικές αυτές έχουν εξαπλωθεί σε ολόκληρο σχεδόν τον ιδιωτικό τομέα.

Ο εργασιακός μεσαίωνας επιστρέφει …

Στην περίοδο του μεσαίωνα οι άνθρωποι εξαναγκάζονταν να δουλέψουν κάτω από την απειλή της αφαίρεσης της ζωής τους. Στις μέρες μας αντικαταστάθηκε από τις αόρατες αλυσίδες που δένουν τους ανθρώπους με τους χώρους εργασίας, όπως ο πραγματικός φόβος της πείνας, της φυλάκισης λόγω των χρεών τους, είτε των πλαστών υλικών αναγκών που τόσο μεθοδικά του δημιούργησαν. Ο άνθρωπος όπως στον μεσαίωνα έτσι και σήμερα συνεχίζει να βρίσκετε σε μια κατάσταση υποδούλωσης, συμβιβασμού, καθημερινής εξαθλίωσης , στερώντας του τη χαρά της δημιουργίας, της ελεύθερης συνύπαρξης, την αυτοδιαχείριση των αναγκών της ίδιας του της ζωής. Η εργασιακή αυτή υποδούλωση του ανθρώπου μπορεί να ονομαστεί  εύστοχα και σαν μισθωτή σκλαβιά.

από: http://adespotoisyntrofoi.wordpress.com/

Το τελευταίο δέντρο αφήστε το για να κρεμαστείτε...

Αναρτήθηκε πανό από σύντροφους που γράφει "Το τελευταίο δέντρο αφήστε το για να κρεμαστείτε - δολοφόνοι".  Κάτοικοι της εντός των τειχών Λευκωσίας έβαλαν λουλούύδια και φυτά και έγραψαν συνθήματα πάνω σε χαρτόνια ενάντια στην αποκοπή των δέντρων και την ανάπλαση.

ΑΝΑΠΛΑΣΗ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ Ξεκίνημα (της λεηλασίας) με αποψίλωση

Όσοι περνούσαν σήμερα από την πλατεία Ελευθερίας αντίκρισαν την λεηλασία,καθώς στο πλαίσιο των έργων ανάπλασης, συνεργεία  προχώρησαν στην αποκοπή των τεράστιων δέντρων, που βρίσκονταν στο δημοτικό πάρκο

Oι «αρμόδιοι» και οι €π€νδυτ€ς λαλούν : αναγκαίο κακό η συγκεκριμένη κίνηση, για να προχωρήσει η πολυαναμενόμενη εκτρωματική ανάπλα$η της πλατείας Ελευθερίας στο κεντρικότερο σημείο της πρωτεύουσας.Το πράσινο εθυσιάστηκε/θα θυσιαστεί στο βωμό του κέρδους.

                                              

                                      ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΤΗ ΛΕΗΛΑΣΙΑ,ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΓΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ  

http://www.islandanarchy.com/t2408-topic

Αντιεκλογικά γραφικά

 Από τους αδέσποτους, http://adespotoisyntrofoi.wordpress.com/

Από συντρόφους στη Λευκωσία

Δεν ψηφίζω, είμαι εργάτης

Το παρακάτω μανιφέστο γράφτηκε και δημοσιεύτηκε από τον αναρχικό συνδικαλιστή Σταύρο Κουχτσόγλους στην επαναστατική συνδικαλιστική εφημερίδα «Άμυνα» (του Ηρακλή Αποστολίδη), με αφορμή τις αστικές εθνικές εκλογές του 1920. Ο Σταύρος Κουχτσόγλους είναι μια από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες του ελλαδικού και διεθνούς αναρχικού κινήματος. Δραστηριοποιήθηκε στο εργατικό κίνημα κυρίως στις πόλεις της Κωνσταντινούπολης, της Αλεξάνδρειας, της Αθήνας και του Βόλου. Στην Αλεξάνδρεια συσχετίστηκε με το γνωστό Ιταλό αναρχικό Ερρίκο Μαλατέστα. Το κείμενο αποτελεί προδημοσίευση από το βιβλίο για το αναρχικό κίνημα στην Ελλάδα των εκδόσεων «Ούτε Θεός–Ούτε Αφέντης». 

Παρήλθεν ήδη αιώνας αφʼ ότου οι αστοί εφεύρων το μέσον της ψήφου, δια να καταπνίγουν διʼ αυτού τους πόθους του λαού, και να τον κρατούν στην αθλιότητα, τούτου, επί τόσα έτη να κάμουν να πιστέψη ότι αυτός – ο πεινασμένος, ο κουρελιάρης, ο άθλιος – είνε ο Κυρίαρχος, αυτοί δε οι υπηρέται του. Και επί 120 έτη τώρα πίστευα κʼ εγώ ο εργάτης – βιομήχανος ή αγρότης – το ψεύδος των αυτό ως αλήθειαν την κοροιδίαν τους αυτήν ως σοβαρότητα. Και ετυραννήθην παντοιοτρόπως, και εβασανίσθην επί γενεάς γενεών δια να φέρω «τους καλυτέρους» εις τα πράγματα, όπως με υπηρετήσουν, και οι εκλεκτοί μου αυτοί υπηρέται, ερχόμενοι στα πράγματα, πρώτον μέλημα είχαν πάντοτε πως να με βυθίσουν περισσότερον μέσα στο βούρκο της αθλιότητος, απολαμβάνοντες εκ της δυστυχίας μου και ζώντες εκ του θανάτου μου. 

Αρκεί πλέον ως εδώ. Παύω πλέον του να έχω τον τίτλον του Κυριάρχου με υπηρέτας. Δεν θέλω κανενός την υπηρεσίαν, διότι απεφάσισα να υπηρετήσω ο ίδιος τον εαυτόν μου. Διʼ ο αποφασίζω και λέγω. 

ΔΕΝ ΨΗΦΙΖΩ 

Διότι ενόησα πλέον ότι όλοι – Μοναρχικοί, Συνταγματικοί, Δημοκράται, Σοσιαλισταί κλπ – είνε ψεύτες, και ότι όλοι αυτοί, θέλοντες να εργασθούν, προσφέρονται προθύμως να με υπηρετήσουν δήθεν, πράγματι δε να απολαύσουν αυτοί εκ των στερήσεών μου και να ζήσουν ευτυχείς αυτοί καθʼ όλην των την ζωήν εις βάρος μου, αναγκάζοντες εμένα να εργάζομαι διά να διατάσσουν αυτοί και να καρπούνται αυτοί. 

ΔΕΝ ΨΗΦΙΖΩ 

Διότι δεν θέλω πλέον να εκλέγω με τα χέρια μου τους τυράννους μου, επικυρώνων ούτω κάθε τετραετίαν δια της εφευρέσεώς των – της ψήφου – το επαχθές αυτό κοινωνικόν Συμβόλαιον, το οποίον με συγκρατεί μέσα στην απόγνωσιν, στον μαρασμόν και στον θάνατον. 

ΔΕΝ ΨΗΦΙΖΩ 

Διότι δεν θέλω πλέον να τρέχω κάθε 4ετίαν, σα σκύλος να εκλέξω δια της κάλπης, εγώ ο ίδιος τους τυράννους που θα λάβουν ενεργόν μέρος εις την λειτουργίαν του συστήματος αυτού, δια να κατασυντρίψουν τους αδυνάτους εάν ζητήσουν λίγο ψωμί στην πείνα τους, πληρώνων, εγώ, αυτούς διά το αποτρόπαιόν των έργον με χρήμα, με προνόμοια, με τιμάς. 

ΔΕΝ ΨΗΦΙΖΩ 

Διότι έπαυσα να περιμένω πλέον την σωτηρίαν μου από το θαύμα της ψήφου μου. Πέρασε η εποχή των θαυμάτων, των μάγων, των αγίων, των πνευματιστών, της ψήφου. Σπάζω το κομβολόγιον αυτό των θαυμάτων και αναλαμβάνω την πρωτοβουλίαν μου, οργανούμενος οικονομικώς και μακράν από την πολιτικήν σαπίλαν των επιτηδείων, ως ενοήσας πλέον ότι η χειραφέτησίς μου θα συντελεσθή τότε μόνον και θα επιδοθώ ο ίδιος πλέον – δια της οργανώσεώς μου – εις την αποκατάστασιν της θέσεώς μου. 

ΔΕΝ ΨΗΦΙΖΩ 

Διότι θέλω την εξαφάνισιν πλέον του αισχρού τούτου εμπορίου όπου, οι άνθρωποι αναγκάζονται να πουλούν τα χέρια τους, την ικανότητά τους, τας γνώσεις των, τα κρέατά τους, τας θυγατέρας των, τους υιούς των, τας οικογενείας των, τας φιλίας των, και να τους εκμεταλλεύωνται οι τραπεζίται, οι έμποροι, οι βιομήχανοι, οι μεσίται, η θρησκεία, η γραφειοκρατία, το κράτος, και να εκμεταλλεύεται ο ιατρός τον άρρωστο, ο παπάς τον πεθαμμένο και να τρέχουν όλοι σα στραβοί στον κατήφορο του εξευτελισμού των, προσέχοντες μόνον στο χρήμα, στην φιλοδοξία και στην απόλαυσι του κτηνώδους των εγωισμού. 

ΔΕΝ ΨΗΦΙΖΩ 

Διότι θέλω την εξαφάνισιν πλέον αυτού του αγοράζοντος και πωλούντος την χαμοζωήν του, συρφετού που απαρτίζει την σημαρινήν Κοινωνίαν, και την αναδημιουργίαν μιάς νέας και ελευθέρας κοινωνίας δια των οργανώσεών μου, εντός των οποίων και μόνον το άτομον θα εύρη πλήρη την ελευθερία και την αξιοπρέπειάν του. 

ΔΕΝ ΨΗΦΙΖΩ 

Διότι εκατάλαβα πλέον ότι αυτοί που παίρνουν μια ετικέττα Ελευθεροφρόνων, Φιλελευθέρων, Σοσιαλιστών κλπ. και κολλούν σαν ψείρες απάνου στην ψώρα μου με την υπόσχεσιν ότι θα την θεραπεύσουν, δεν κάμνουν τίποτε άλλο παρά να αυξάνουν την φαγούρα της, ανοίγοντες βαθύτερα τις πληγές της, να με κρατούν σε μια ελεεινοτάτη κατάστασι από την οποίαν δεν θα απαλλαχθώ παρά μόνον την ημέραν που θα τις πετάξω για πάντα από πάνω μου και θα περιορισθώ προς θαραπείαν μου εις το σανατόριον της οργανώσεώς μου. 

ΔΕΝ ΨΗΦΙΖΩ 

Διότι είδα πλέον ότι διʼ αυτού του μέσου διέρχομαι όλην μου την ζωήν στον πισινό του βωδιού μου οργώνοντας την γη, με ένα τίτλο Κυριάρχου, ενώ αυτοί που με παρουσιάζονται ως Εθνικόφρονες, Φιλελεύθεροι, Σοσιαλισταί κλπ. Δια να με υπηρετήσουν δήθεν, απολαμβάνουν όλας τας φυσικάς καλλονάς, ακούουν μουσική αυτοί, την στιγμήν που εγώ ακούω... του βωδιού μου, λούζονται με μυρωδικά αυτοί, την στιγμήν που καθαρίζω εγώ κοπριές, κραιπαλούν αυτοί, την στιγμήν που εγώ μισοπεθαμμένος, βρέχω το ξεροκόμματό μου για να το φάγω. 

ΔΕΝ ΨΗΦΙΖΩ 

Διότι ξύπνησα πλέον απʼ τον λήθαργον στον οποίον μʼ εβύθισαν όλοι αυτοί οι τσαρλατάνοι και είδα ότι η φύσις επροίκισε και εμένα όπως κιʼ αυτούς με μυαλό για να το αναπτύξω όσο μπορώΧ με μάτια δια να βλέπω ό,τι ωραίο μʼ αρέσειΧ με αυτιά δια να ακούω όσους ήχους με ευχαριστούνΧ με όσφρησιν δια να μυρίζω ό,τι ευωδιά προτιμώΧ με γεύσι δια να δοκιμάζω ό,τι ουσία με γουστάρειΧ με δόντια, στόμαχον δια να μασσώ και να στέλνω στον στόμαχόν μου όσην ανάγκην έχει τροφήςΧ με πόδια δια να τα διευθύνω και να περπατώ όσο θέλω και με χέρια δια να εργάζωμαι σύμφωνα με την ανάγκην που θα μου παρουσιάζεται προς ικανοποίησιν των ανωτέρω ορέξεών μου. 

ΔΕΝ ΨΗΦΙΖΩ 

Διότι όλα αυτά τα όργανα με τα οποία με επροίκισε η φύσις, δια του μέσου αυτού της ψήφου, μου τα καθυπέταξαν οι κατεργαρέοι, και καμμιά κίνησις πλέον δεν μου μένει ελευθέρα. Όλαι μου οι ανάγκαι των ματιών μου, του μυαλού μου, των αυτιών μου, της μύτης μου, των δοντιών μου, του στομάχου μου, των ποδιών μου και των χεριών μου, εξαρτώνται από το «Αποφασίζομεν και διατάσσομεν» των Εθνικοφρόνων, των Φιλελευθέρων, των Σοσιαλιστών και λοιπών βαγαπόντηδων, οι οποίοι προσφέρονται ως υπηρέται δήθεν εμού του Κυριάρχου και με κοροϊδεύουν. 

ΔΕΝ ΨΗΦΙΖΩ 

Διότι είνε επάναγκες πλέον να βάλω διά των οργανώσεών μου κάθε κατεργάρη στη θέσι του καταργώ το «Αποφασίζομεν και διατάσσομεν» είτε από τον Γούναρην προσφέρεται, είτε από τον Βενιζέλον, είτε από τον Μπριάν, είτε από τον Λένιν. Να «αποφασίζετε και να διατάσσετε» τα τομάρια σας μόνον του λοιπού, διότι ο φυσικός και αληθής νόμος αυτό λέγειΧ κάθε άτομον «να αποφασίζη και να διατάσση» τον εαυτόν του μόνον σύμφωνα με τας ανάγκας του, καθώς και κάθε οργάνωσις σύμφωνα με τας ανάγκας των μελών αυτής. 

ΔΕΝ ΨΗΦΙΖΩ 

Διότι η ιστορία με εδίδαξε ότι η Πειθαρχία και η Υπακοή εις το «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» των άλλων, εμπερικλείουν μέσα των όλην την κακομοιριά μου, την στέρισιν και τον θάνατον όχι μόνον τον ειδικόν μου αλλά και της συζύγου μου και των τέκνων μου, κʼ εκείνων που γεννήθηκαν κʼ εκείνων που θα έχουν το ατύχημα να γεννηθούν, κατερημώνουσαι ούτω ολοκλήρους οικογενείας και ολόκληρα έθνη, προς απόλαυσιν μερικών φιλοδόξων ανοήτων, βαρβάρων αρχομανών, κτηνανθρώπων. 

ΔΕΝ ΨΗΦΙΖΩ 

Διότι αντελήφθην καλώς πλέον ότι ένας φυσικός νόμος υπάρχει το Πειθαρχείν και Υπακούειν προς ικανοποίησιν των αναγκών του οργανισμού μου, αι οποίαι ανάγκαι θα γίνουν βεβαίως αισθηταί και από τα λοιπά μέλη της οργανώσεώς μου και θα εκπληρωθούν διʼ αυτής και μόνης. 

ΔΕΝ ΨΗΦΙΖΩ 

Διότι θέλω να ζήσω ελεύθερος πλέον και την ελευθερία μου αυτήν είνε αδύνατον να μου την δώσουν οι οποιοιδήποτε επιτήδειοι καιροσκόποι δια του «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» διʼ αυτό «αποφασίζω και διατάσσω» κʼ εγώ τον εαυτό μου, ίνα οργανούμενος μακράν από κάθε φαυλότητα, επιβάλω προς αυτούς την ελευθερίαν, διά των οργανώσεών μου. Έχω δε την πεποίθησιν, ότι, εάν, ούτω σκεπτόμενος, κάθε εργάτης λάβη την ιδίαν απόφασιν με μένα, εντός ολίγου χρονικού διαστήματος θα δοκιμάσουμε τα καλά αποτελέσματα των ελευθέρων και απηλλαγμένων από κάθε πολιτικήν σαπίλαν οργανώσεών μας.

*Σταύρος Κουχτσόγλους

Ποιος είναι ο καλύτερος Πρόεδρος ή ζήτω ο κανένας Πρόεδρος

Από: Αντρέας Σ. http://andreasfstavrou.blogspot.com/

Ο Γ.Γ. του ΑΚΕΛ αφού επέλυσε όλα τα προβλήματα που ταλάνίζουν την κυπριακή κοινωνία στο παρόν, αποφάσισε να καταπιαστεί και με το μέλλον. Δήλωσε λοιπόν πως «θα προτιμούσε έναν αριστερό Τ/Κ για Πρόεδρο,παρά ένανΕ/Κ δεξιό».

Το ζήτημα είναι όντως σοβαρό για τον κάθε εξουσιολάγνο.

Ποιος είναι ο λοιπόν ο πιο κατάλληλος για τη θέση του Προέδρου;

Ο κ. Κυπριανού δε δίνει απάντηση. Απλώς στα πλαίσια της πιο φτηνής προεκλογικής προπαγάνδας θέτει το ψευδο-δίλημμα: Ελληνοκύπριος δεξιός ή Τουρκοκύπριος αριστερός Πρόεδρος;

Το ΑΚΕΛ λοιπόν έχοντας υπερβεί τους εθνικισμούς σαφέστατα υποστηρίζει Τουρκοκύπριο αριστερό παρά Ελληνοκύπριο δεξιό Πρόεδρο. Έτσι για το ΑΚΕΛ το κύριο ζήτημα δεν είναι η εθνοτική καταγωγή αλλά η «ταξική» αναγωγή.

Αντί να αντιπαλεύουν οι εθνότητες να αντιπαλεύουν οι τάξεις ή προσδοκά το ΑΚΕΛ να περάσουμε από την εθνοτική σύγκρουση στην ταξική σύγκρουση. Όλη η φιλοσοφία του ΑΚΕΛ για τη διαδικασία και την επίλυση του κυπριακού προβλήματος στηρίζονται σε αυτή την απλουστευμένη λογική.

Από την πλευρά της γνώσης, αυτές οι προσεγγίσεις ανάγονται στον 19^ο αιώνα και απλώς μεταφέρονται από το ΑΚΕΛ και στον 21^ο αιώνα.

Πέρα από φαντασιακές προσεγγίσεις η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική. Και εξηγούμαι.

1.Είτε αριστερός είτε δεξιός Πρόεδρος είτε Ελληνοκύπριος είτε Τουρκοκύπριος είτε Αρμένης είτε Κινέζος, το κύριο χαρακτηριστικό του από πολιτική άποψη είναι το γεγονός ότι είναι Πρόεδρος, δηλαδή κατέχει ως ιδιοκτήτης την κρατική εξουσία , τίθεται υπεράνω του νόμου, απολαμβάνει πλούτου και προνομίων και εξυπηρετεί το ατομικό, το κομματικό και των συνδαιτημόνων το συμφέρον.

2.Όποιος και να είναι είναι ο Πρόεδρος η θέση του πολίτη, Ελληνοκύπριου/Τουρκοκύπριου/αριστερού/δεξιού δεν αλλάζει ποσώς. Η θέση των μελών της κοινωνίας είναι η ίδια.Άλλοι αποφασίζουν και άλλοι πληρώνουν.

Επομένως σκασίλα μου για την εθνοτική και ιδεολογική προέλευση του κάθε εξουσιαστή και εκμεταλλευτή της κοινωνίας.

3.Τι σημαίνει αριστερός και τι σημαίνει δεξιός σήμερα; Πέρα από τα παραμύθια που φτιάχνουν οι διακινητές των όρων, ποιο περιεχόμενο αποδίδουν και τι οραματιζόνται σε σχέση με την κοινωνία; Σε σχέση με την πρόσληψη της πολιτικής δεν έχουν καμία διαφορά, αφού υποστηρίζουν το ίδιο πολιτικό σύστημα, το προεδρικό. Σε σχέση με την οικονομία επίσης δεν έχουν καμία διαφορά, γιατί το λεγόμενο κοινωνικό κράτος είναι στόχος και των δύο. Ή το λεγόμενο κοινωνικό κράτος είναι κράτος, γι αυτό και υποστηρίχθηκε και από τους αριστερούς και από τους δεξιούς.

4.Η εμμονή του ΑΚΕΛ στο λεγόμενο προεδρικό σύστημα απλώς επιβεβαιωνει το συντηρητικό και αυταρχικό χαρακτήρα του κόμματος. Γιατί ο λεγόμενος Πρόεδρος είναι κληρονομιά της αγγλικής αποικιοκρατίας, του θεσμού του κυβερνήτη ως απομίμηση του προτύπου του-του απόλυτου Άγγλου μονάρχη. Θεωρώ ντροπή να υπάρχουν πολίτες που να υποστηρίζουν τέτοια πολιτικά συστήματα, κληρονομιά του μεσαίωνα.

5.Γι αυτό και το θεμελιώδες πολιτικό πρόβλημα δεν είναι το είδος του Προέδρου –μονάρχη στην Κύπρο. Το πολιτικό πρόβλημα είναι αν θα συνεχιστει η κληρονομιά της αποικιοκρατίας με το προεδρικό σύστημα. Το πρόβλημα είναι αν θα υπάρχει πρόεδρος και όχι το είδος του προέδρου.

6.Το πιο ανησυχητικό από όλα είναι το γεγονός πως το ΑΚΕΛ πιστεύει πως με μια άλλη διαδικασία συγκρότησης της εξουσίας θα καταστεί δυνατόν να ξεπεραστούν οι εθνοτικές διαφορές. Αυτά είναι φαντασιακές κατασκευές. Αυτό που θα συμβεί είναι ακριβώς το αντίθετο. Η διαδικασία συγκρότησης της εξουσίας όντας εθνοτική, θα μετατρέπει όλα τα υπαρκτά προβλήματα σε εθνοτικές διαφορές.

Οι εθνοτικές διαφορές ήδη ξεπερνιούνται στα πλαίσια της εξέλιξης του κοσμοσυστήματος και οι πολίτες τις αφομοιώνουν σταδιακά. Οι επιλογές του ΑΚΕΛ στηριγμένες σε εξουσιαστικές λογικές και πρακτικές απλώς θα τις ενισχύσουν και θα τις διαιωνίσουν.

Από την άλλη το ξεπέρασμα των εθνοτικών διαφορών προϋποθέτει τη δημιουργία ενός άλλου συνεκτικού στοιχείου των ανθρώπων, το οποίο θα προσμετρά στον παρόντα χρόνο πιο πολύ. Και το μόνο που μπορεί να ενισχυθεί ως συνεκτικός δεσμός πάνω από εθνότητες, είναι ο πολιτειακός δεσμός. Και αυτή η προοπτική όμως ακυρώνεται από το ΑΚΕΛ , αφού το πολιτικό σύστημα θα παραμείνει το ίδιο, το προεδρικό.

Στα ψευτο-διλήμματα των ολιγαρχικών του ΑΚΕΛ για το είδος του Πρόεδρου, η απάντηση είναι μία: ούτε αριστερό ούτε δεξιός ούτε Ελληνο-ούτε Τουρκο- πρόεδρος. Κανένας πρόεδρος, κανένα προεδρικό σύστημα. Περισσότερη ελευθερία στην κοινωνία μακριά από τους ποικιλόχρωμους προέδρους-δυνάστες και εκμεταλλευτές του λαού.

ΖΗΤΩ Ο ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ

Δεύτερο τεύχος της εφημερίδας Ανάφεντος

Κυκλοφόρησε το δεύτερο τεύχος της εφημερίδας Ανάφεντος. Ανάφεντος σημαίνει χωρίς αφέντη και το συναντούμε στην κυπριακή τοπολαλιά. Ανάφεντος λεγόταν και η πρώτη αναρχική ομάδα στην Κύπρο που δημιουργήθηκε στις αρχές του ’80. Η εφημερίδα ανάφεντος εκδίδεται σε μηνιαία βάση από την ένωση αναρχικών και τους αδέσποτους και αποτελεί όργανο αντιπληροφόρησης και διάδοσης των ελευθεριακών ιδεών. Τυπώνεται σε παραπάνω από 500 αντίτυπα, και κυκλοφορεί από χέρι σε χέρι, σε επιλεγμένα καφενεία, περίπτερα και βιβλιοπωλεία. Γίνε συνδρομητής!

Επικοινώνησε μαζί μας:

Λευκωσία - enosi_anarxikon@yahoo.com

και enosi_anarxikon@riseup.net

Λεμεσός - adespotoi.syntrofoi@gmail.com

και adespotoi@riseup.net

Ανάφεντος #1 (Ηλεκτρονική Μορφή)

Η εφημερίδα ανάφεντος, του Μάρτη 2011 σε μορφή pdf:
Ανάφεντος #1

Εισβολής και κατοχής σύνδρομον

απο: Ανείπωτος

Στις 13 Μαΐου το ΚΕΑ (Kίνημα Εθνικής Αντίστασης) καλεί σε πορεία προς την εκκλησία Φανερωμένης διαμαρτυρόμενο ενάντια στην «φιλολαθρομεταναστευτική πολιτική» που ακολουθεί η κυβέρνηση και απαιτώντας το άμεσο κλείσιμο των οδοφραγμάτων, ούτως ώστε να αποτραπεί η διοχέτευση ναρκωτικών και εγκλήματος στις μη κατεχόμενες από τους Τούρκους περιοχές. Το αίτημα αυτό έχει διττή σημασία με την έννοια ότι το ‘μεταναστευτικό’ ζήτημα αναδεικνύεται ως ένα ακόμη θέμα ‘εισβολής και κατοχής’, ως ένα ακόμη άλυτο ζήτημα που μαστίζει και απειλεί και επίσης ότι η διέλευση του κόσμου μέσω των οδοφραγμάτων υποθάλπει τάσεις ανθελληνικές που ενδέχεται να οδηγήσουν σε «ισλαμοποίηση»(!) της νήσου. Το εθνικό (κυπριακό) και το μεταναστευτικό ζήτημα λοιπόν ιδωμένα υπό το πρίσμα ζητημάτων ‘εισβολής και κατοχής’ διαμορφώνουν την πολιτική ατζέντα της εθνικιστικής δεξιάς ή αλλιώς την φερόμενη ως χάραξη εθνικής πολιτικής.

Σε μια περίοδο όξυνσης του κοινωνικού ανταγωνισμού, αύξησης του παγκόσμιου δείκτη φτώχειας ανεργίας και εγκληματικότητας ως άμεσα επόμενα της διεθνούς οικονομικής κρίσης, το μεταναστευτικό ζήτημα φτάνει να κυριαρχεί την επικαιρότητα και να προβάλλει σαν άλυτο ζήτημα που εκκρεμεί και που με τη σωστή δρομολόγηση μέτρων και χειρισμών, που θα’ ναι πάνω απ’ όλα εθνικοί, είναι δυνατόν να δοθούν λύσεις. Το ζήτημα που τελευταία φαίνεται να διεγείρει τόσο το πατριωτικό αίσθημα των εθνικιστών, περί της όλης διασάλευσης των ηθών που βιώνει η ελληνοκυπριακή νεολαία από τους μετανάστες, έρχεται να συμπληρώσει και να ενισχύσει το αντιτουρκικό μένος που βρίσκει με τη σειρά του έκφραση στο αίτημα για κλείσιμο των οδοφραγμάτων.

Μόνο που αυτή τη φορά η εθνικιστική ρητορική δεν αναλώνεται απλώς στο να καταγγέλλει τους λογής – λογής προδότες ομοσπονδιακούς, δωσίλογους, τουρκόφιλους, αναρχικούς ανθέλληνες-ή ό,τι είθε προκύψει- για ξεπούλημα της πατρίδας στους Τούρκους κλπ. Λαμβάνει χαρακτήρα κοινωνικό διατυμπανίζοντας ότι όλες οι κακές συνήθειες και τα δεινά που περνά η χώρα έχουν χαρακτήρα αμιγώς ισλαμικό και ότι αποσκοπούν στον τελικό αφελληνισμό του τόπου. Αποκαλύπτει ότι το διατεινόμενο αίτημα για έξοδο των λαθρομεταναστών από τη χώρα είναι στην πραγματικότητα αίτημα για εκδίωξη από τη χώρα οποιουδήποτε είναι Μουσουλμάνος στην καταγωγή και άρα φορέας “του κακού και του βλάσφημου”, ότι λαθραίος μετανάστης θεωρείται αυτός που η καταγωγή του είναι από τις χώρες του Ισλάμ ανεξαρτήτως αν αυτός ζει νόμιμα στο έδαφος της κυπριακής δημοκρατίας, επειδή de facto προσβάλλει τα ελληνικά πολιτισμικά πρότυπα. Δείχνει καθαρά ότι οι ‘εθνοφυλετιστές’ είναι επί της ουσίας ρατσιστές όσο και αν προσπαθούν να αποδυθούν τον όρο και να κρατήσουν αποστάσεις από αυτόν.

Η μεθόδευση αντιμεταναστευτικής πολιτικής από την εθνικιστική δεξιά μπορεί να προσεγγιστεί, όπως συνηθίζεται άλλωστε, υπό το φως της διεθνούς συγκυρίας, ότι δηλαδή η ξενοφοβία είναι σύνδρομο παγκόσμιο και ότι ενδημούσε και θα ενδημεί πάντοτε εφόσον η διεθνής αγορά διέρχεται φάσεις κρίσης και κόπωσης. Αυτή η αντίληψη όμως μεταθέτει το ενδιαφέρον μακριά από την εστία της επικαιρότητας. Προσεγγίζει το ζήτημα ολιστικά και γενικόλογα χωρίς να σκύβει στην ρίζα του ζητήματος .

Η εθνικιστική λογική που ανέθρεψε γενιές και γενιές, και θέλει να βλέπει το κυπριακό ζήτημα ως ζήτημα «εισβολής και κατοχής» τώρα αποκτάει μια νέα κοινωνική υφή. Τώρα εισβολέας θεωρείται οποιοσδήποτε μουσουλμάνος ζει εντός Kύπρου, επειδή η παρουσία του απλά διαταράζει τα καθαγιασμένα ελληνικά ήθη και πρότυπα. Τώρα ο αλλοδαπός όντας εισβολέας, δύναται μόνο να κατέχει και όχι απλά να έχει όπως δικαιούται υπό εθνικιστικές περιστάσεις οποιοσδήποτε Ελληνοκύπριος κάτοικος Κύπρου. Τώρα η λογική της παράνομης κατοχής ελληνοκυπριακών περιουσιών από τους Τούρκους εμπλουτίζεται. Φτάνει μάλιστα να ταυτίζεται με το αίτημα για εκδίωξη των μεταναστών (ειδικά των Μουσουλμάνων), γιατί κατέχουν και αποστερούν θέσεις εργασίας από τους Ελληνοκυπρίους και έτσι ευθύνονται για τα υψηλά ποσοστά ανεργίας.

Κόντρα στις πατριωτικές τους βλέψεις, κόντρα σε οποιαδήποτε μορφή ανισότητας και διάκρισης, εκμετάλλευσης και περιθωριοποίησης αντιτάσσουμε τον αγώνα για αξιοπρέπεια και αλληλεγγύη μεταξύ των λαών. Για μια ζωή χωρίς έθνη, στρατούς και σύνορα. Για μια ζωή χωρίς ενστάσεις.

ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΗΣ 13/05/2011

Ενάντια σε καθε ειδους διακρίσεις και διαχωριστικές γραμμές.

Το Φεστιβάλ θα περιλαμβάνει: μουσική,προβολές,θέατρο δρόμου,έκθεση φωτογραφίας, Ζογκλερικά, Kid’s Corner, φαγητό, ποτό και ξεκινά στις 17:00.

Ενημέρωση: το φεστιβάλ αναβλήθηκε για το άμεσο μέλλον!

ΑΝΤικαπιταλιστική ΑΡιστερή Ταξική Επαναστατική Συσπείρωση

απο ΑΝΤ.ΑΡ.Τ.Ε.Σ (ΑΝΤικαπιταλιστική ΑΡιστερή Ταξική Επαναστατική Συσπείρωση)




..Το εγχείρημά μας από άποψη συσχετισμών φαίνεται τελείως παράλογο, αλλά από κοινωνική άποψη είναι τελείως απαραίτητο..

Ωθούμενοι από τις κοινές μας ανησυχίες για τη κατάσταση που επικρατεί στο κυπριακό πολιτικό σκηνικό και με γνώμονα την επιτακτική ανάγκη δημιουργίας ενός ανατρεπτικού ρεύματος μέσα στην κοινωνία, θεωρήσαμε απαραίτητη τη συγκρότηση μιας οργάνωσης που θα παρεμβαίνει και θα δρα στους χώρους εργαζομένων και νεολαίας. Σκοπός μας είναι να τεθεί μια πιο ριζοσπαστική αντίληψη μέσα στον λαό, κόντρα στις καθεστωτικές λογικές κομμάτων και οργανώσεων που με ευλάβεια υπηρετούν το πολιτικοοικονομικό σύστημα και να συμβάλουμε έτσι στη δημιουργία ισχυρών αντιστάσεων απέναντι στις κυρίαρχες πολιτικές.
Τοποθετούμαστε στον χώρο της αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Αντιλαμβανόμαστε ότι ο όρος αριστερά εγείρει σήμερα πολλά ερωτήματα. Η δυσπιστία απέναντί του είναι εν μέρει δικαιολογημένη αφού πολλές φορές έχει εκφυλιστεί και έχει χάσει το νόημά του. Πιστεύουμε ότι αυτός ο όρος πρέπει να ξαναβρεί το ουσιαστικό περιεχόμενό του στη υπεράσπιση των συμφερόντων της εργατικής τάξης, των δικαιωμάτων του λαού και της νεολαίας, στους αγώνες για μια άλλη κοινωνία. Αριστεροί γιατί απέναντι στο βόλεμα και τον εφησυχασμό, την παθητικότητα και την υποταγή, αντιπαραθέτουμε τον δρόμο της αντίστασης, της αλληλεγγύης, της συλλογικότητας και ανάπτυξης κοινωνικών αγώνων.
Θέλουμε να εκφράσουμε την ανάγκη όχι για άλλη μία αριστερά , αλλά για μια Άλλη Αριστερά, ριζοσπαστική, αμεσοδημοκρατική, αντικαπιταλιστική. Μια αριστερά που θα απορρίπτει τον κυβερνητισμό, τη συνδιαχείρηση, θα είναι σε ρήξη με τις αυταπάτες για αριστερή διακυβέρνηση».(είδαμε όλοι ότι ακόμα και η δήθεν αριστερή κυβέρνηση εξυπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου). Καμιά κυβέρνηση, παρά μόνο ένα ισχυρό και πολιτικοποιημένο εργατικό, λαικό και νεολαιίστικο κίνημα ενωμένο μπορεί να ανατρέψει τη επίθεση των καπιταλιστών. Γι αυτό απαιτείται η ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, να ηττηθεί ο υποταγμένος συνδικαλισμός και η συνδικαλιστική γραφειοκρατία και να προωθηθεί η αυτοοργάνωση των εργαζομένων. Ταξικό εργατικό κίνημα σημαίνει σύγκρουση με τις πολιτικές του κεφαλαίου και όχι διαπραγμάτευση για το πόσο θα χειροτερέψει η θέση των εργαζομένων. Χρειάζεται να προωθηθούν αποφασιστικές μορφές πάλης (όπως απεργίες, μαχητικές διαδηλώσεις, καταλήψεις επιχειρήσεων) και οργάνωση της αυτοάμυνας του κινήματος ενάντια στους μηχανισμούς καταστολής.
Περισσότερο παρά ποτέ χρειαζόμαστε μια Αριστερά που θα παλεύει για την ανατροπή της υπάρχουσας τάξης πραγμάτων, που θα αμφισβητεί το ίδιο το σύστημα, παλεύοντας για το κοινωνικά αναγκαίο και όχι το καπιταλιστικά εφικτό, για όσα δηλαδή έχουμε ανάγκη. Μια Αριστερά της αυτοπεποίθησης που θα διατηρεί την πολιτική και οργανωτική της αυτοτέλεια και δεν θα δορυφοροποιείται γύρω από το ρεφορμισμό, αλλά θα συμβάλει στην αγωνιστική και ταξική ενότητα του λαού. Μια Αριστερά που θα διαλέγει τον δρόμο της ρήξης με τον σύγχρονο ιμπεριαλισμό σε όλες του τις μορφές, που θα επιμένει ότι η ΕΕ δεν είναι το σπίτι των λαών, αλλά το σφαγείο των πολυεθνικών, που θα είναι στο πλευρό των λαών που αντιστέκονται.
Μια Αριστερά που θα παλεύει αδιάλλακτα με κάθε μέσο ενάντια στα φαινόμενα ρατσισμού, εθνικισμού, νεοφασισμού, για την απομόνωση και διάλυση των φασιστικών συμμοριών, για να σταματήσει η προσπάθεια διάσπασης των εργαζομένων και η επιχείρηση αποπροσανατολισμού των εργατικών αντιστάσεων.
Μια Αριστερά που επιμένει στην αντικαπιταλιστική προοπτική. Που πιστεύει ότι η σοσιαλιστική επανάσταση, η εργατική εξουσία και ο κομμουνισμός δεν ανήκουν στο μουσείο αλλά είναι πραγματικές ιστορικές δυνατότητες και αναγκαιότητες.
Αντλώντας διδάγματα από τη ιστορία και τις κατακτήσεις των κοινωνικών επαναστάσεων του 20ου αιώνα, τον οκτώβρη του 1917 αλλά και όλες τις επαναστατικές απόπειρες και εξεγέρσεις, με τα τραγικά λάθη και τις ανεπάρκειες τους. Από την παρισινή κομμούνα, τη ισπανική και κινέζικη επανάσταση, από την βιετναμέζικη και κουβανέζικη επανάσταση μέχρι το μάη του 1968. Οι ήττες του επαναστατικού κινήματος, τα πισωγυρίσματα που οδήγησαν στη διαμόρφωση εκμεταλλευτικών και καταπιεστικών καθεστώτων που κατέρρευσαν, δεν κλονίζουν τη πίστη μας σε αυτή τη προοπτική.
Ο αγώνας μας εμπνέεται ακόμα από τις αγωνιστικές και επαναστατικές παραδόσεις του εργατικού κινήματος και της αριστεράς σε Ελλάδα και Κύπρο, αλλά και από τα σύγχρονα κοινωνικά κινήματα και εξεγέρσεις που ζήσαμε κάποιοι από μας, όπως το φοιτητικό κίνημα στη Ελλάδα και η κοινωνική εξέγερση τον δεκέμβρη του 2008.
Αυτή η Αριστερά είναι που θα μπορεί να παλεύει για μια άλλη κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, όπου η εξουσία θα είναι στα χέρια των εργαζομένων, όπου οι κοινωνικές ανάγκες θα αντικαταστήσουν το κέρδος, η ισότιμη συνεργασία των λαών τους σημερινούς πολεμικούς επεκτατικούς ανταγωνισμούς, ο σεβασμός στη φύση την οικολογική καταστροφή.

Αυτή την Αριστερά, με συνείδηση των δυσκολιών, αλλά και της ανάγκης, φιλοδοξούμε να οικοδομήσουμε!

ΑΝΤικαπιταλιστική ΑΡιστερή Ταξική Επαναστατική Συσπείρωση

(ΑΝΤ.ΑΡ.Τ.Ε.Σ)

antartescy@yahoo.gr

Αφίσα για πρωτομαγιά

ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΤΑΞΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ - ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ

Η απελευθέρωση της εργατικής τάξης είναι έργο της ίδιας (Καρλ Μάρξ)

Η φετεινή πρωτομαγιά έχει κομβική σημασία για τους εργαζόμενους σε όλο τον κόσμο, καθώς η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση που συντελείται, καθιστά επιτακτική την ανάγκη ενότητας και αγώνα των εργαζόμενων, όχι μόνο για προάσπιση των κεκτημένων τους αλλά και για τη επιβίωση τους. Έτσι περισσότερο από ποτέ άλλοτε τα τελευταία χρόνια , η πρωτομαγιά έρχεται να μας θυμίσει ότι δεν είναι μια απλή μέρα μνήμης  και τιμής των εργατικών αγώνων και θυσιών, αλλά εφαλτήριο πάλης και αντίστασης απέναντι στα αντεργατικά μέτρα των κυρίαρχων.

Όσο κι αν προσπαθούν να μας πείσουν κράτος, κόμματα και αφεντικά στην κύπρο ότι η κρίση δεν μας έχει επηρεάσει, η προπαγάνδα τους και η εικόνα της ψεύτικης ευημερίας που μας πουλάνε, γκρεμίζεται μπροστά στη σκληρή πραγματικότητα.

Η υποτιθέμενη αριστερή κυβέρνηση που δήθεν υπερασπίζεται τα εργατικά συμφέροντα, μας έχει

φέρει στο μεγαλύτερο ποσοστό ανεργίας και ακρίβειας, ενώ φορτώνει συνεχώς φόρους τον λαό, τη ίδια ώρα που χαρίζει δις σε τράπεζες και εκατομμύρια σε ξενοδόχους και κεφαλαιοκράτες.

Από τη άλλη η αντιπολίτευση ακόμα πιο αντιδραστική και επιθετική απέναντι στους εργαζoμένους, απαιτεί να πληρώσουν αυτοί τα ελλείματα, πιέζοντας συνεχώς για μειώσεις μισθών και ιδιωτικοποιήσεις. Μάλιστα στη βουλή έχουν καταψηφίσει και αποτρέψει έτσι, τη εφαρμογή μέτρων ακόμα και ελάχιστης φορολόγησης του πλούτου όταν το επιχείρησε η κυβέρνηση.

Οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να περιμένουν τίποτα ούτε από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, καθώς ο ολοκληρωτικός έλεγχος τους από τις κομματικές γραφειοκρατίες, τις έχουν μετατρέψει σε κομματικά όργανα όπου οι βολεμένες ηγεσίες προωθούν τον πελατειακό και ξεπουλημένο διαχειριστικό συνδικαλισμό, που συνήθως συμβιβάζεται ή ακόμα και ταυτίζεται με τα εργοδοτικά συμφέροντα. Ενίοτε αυτός ο συνδικαλισμός παίρνει και χαρακτήρα κυβερνητικό, υποτασσόμενος πλήρως στην κρατική πολιτική, ανάλογα με το ποιο ή ποια κόμματα βρίσκονται στην κυβέρνηση (σήμερα αυτό τον ρόλο έχει η πεό, αύριο μπορεί να τον έχει ξανά η σεκ όπως και παλιότερα και πάει λέγοντας)

Σήμερα η κυβέρνηση μαζί με τις δυνάμεις του κεφαλαίου και με τη συναίνεση της αντιπολίτευσης, έχουν βάλει στο στόχαστρο τους εργαζόμενους στον δημόσιο τομέα εξαγγέλοντας μειώσεις μισθών και απολύσεις. Στα πλαίσια αυτά γίνεται μια προσπάθεια να ενοχοποιηθούν αυτοί για τη κρίση παρουσιάζοντας τους ως προνομιούχους ώστε να περάσει ανώδυνα η πολιτική της κυβέρνησης. Οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα (που ασφαλώς πολλοί είναι σε χειρότερη κατάσταση) δεν πρέπει να ξεγελιούνται από αυτή τη προπαγάνδα. Αν γίνουν μειώσεις στο δημόσιο τα λεφτά δε θα πάνε ούτε στη παιδεία ή την υγεία, ούτε σε συντάξεις ή ασφαλίσεις αλλά για να πληρωθούν υπέρογκα τοκοχρεολύσια στις τράπεζες!

Κανένας εργαζόμενος στον ιδιωτικό τομέα δε θα κερδίσει κάτιαν κοπούν οι μισθοί στο δημόσιο. Οι εργαζόμενοι όπου κι αν δουλεύουν, έχουν να κερδίσουν μόνο αν ενωθούν ενάντια σε αυτούς που θέλουν να τους ισοπεδώσουν.

Επίσης πρέπει να πέσει στο κενό η μεθοδευμένη προσπάθεια οργανώσεων της άκρας δεξιάς σε συνεργασία και με διάφορα κόμματα, να στοχοποιηθούν οι μετανάστες ως υπεύθυνοι για τη ανεργία και εγκληματικότητα, με αποτέλεσμα να υπάρχει έξαρση του ρατσισμού και της ξενοφοβίας με επιθέσεις εναντίων των μεταναστών από νεοφασίστες όπως έγινε στη λάρνακα. Όλα αυτά γίνονται για να αποπροσανατολιστεί ο κόσμος και αντί να αντιδράσει απέναντι στις πολιτικές κυβέρνησης και ευρωπαικής ένωσης, να στραφεί ενάντια στο πιο καταπιεσμένο και εξαθλιωμένο κομμάτι της εργατικής τάξης, που είναι οι μετανάστες. Κύπριοι και ξένοι εργάτες πρέπει να παλέψουν μαζί για ίσα δικαιώματα και κατακτήσεις, η ενότητα είναι ο μόνος τρόπος να έχουν αντίκρυσμα οι αγώνες τους.

Όλοι μαζί οι εργαζόμενοι πρέπει να γυρίσουν την πλάτη σε όλους αυτούς που τους εκμεταλλεύονται και να πάρουν τη κατάσταση στα χέρια τους, να αυτοοργανωθούν παλεύοντας για τις ανάγκες τους. Για να γίνει αυτό πρέπει να δημιουργηθούν σωματεία βάσης που θα λειτουργούν αμεσοδημοκρατικά με γενικές συνελεύσεις και θα έχουν ταξική σύνθεση, δε θα έχουν θέση εκεί κομματικά στελέχη ή αφεντικά. Σωματεία που δε θα προωθούν μόνο αιτήματα για τον κλάδο τους αλλά θα αποτελούν διαφωτιστικό όργανο για τη πολιτική και κοινωνική αυτομόρφωση των μελών τους.

Μπορούμε να περάσουμε στη αντεπίθεση, να νκήσουμε. Δεν έχουμε ανάγκη από κανένα, μόνο τις δικές μας δυνάμεις και τη αλληλεγγύη μεταξύ μας. Χωρίς αφεντικό, χωρίς αρχηγό, χωρίς γραφειοκράτη, χωρίς θεσμικό συνδικαλιστή που μας πουλά και μας αγοράζει, χωρίς όλους αυτούς, η κοινωνία μπορεί να μεταμορφώσει τον ίδιο της τον εαυτό σε μια νέα κατάσταση όπου θα εκλείψει η εκμετάλλευση και

καταπίεση, θα αναβλύσει η ελευθερία σε όλα τα επίπεδα.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΑΒΒΑΤΟ 30 ΑΠΡΙΛΙΟΥ

ΣΤΗ ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΩΡΑ 10:00

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΤΑΞΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

Κάψτε τις βάσεις του θαΝΑΤΟυ

από: Θύρα 9

Τη περασμένη Δευτέρα στον αγώνα φούτσαλ της ομάδας μας, είχαμε ακόμα μια γηπεδική δράση με ιδεολογικό και κοινωνικό χαρακτήρα. Με τη δράση μας σε αυτό τον τομέα, προσπαθούμε όχι μόνο να προβάλουμε στοιχεία της ιδεολογίας μας, αλλά και να τοποθετούμαστε πάνω σε διάφορα κοινωνικά ζητήματα τοπικού ή διεθνούς χαρακτήρα. Συγκεκριμένα αυτή τη φορά επιλέξαμε να ασχοληθούμε με το θέμα των βρετανικών και νατοικών βάσεων στην Κύπρο. Έτσι αναρτήσαμε πανό με το μήνυμα κάψτε τις βάσεις του θανάτου.


Το θέμα αυτό δεν το επιλέξαμε τυχαία, ούτε το θυμηθήκαμε ξαφνικά. Είναι ένα εξαιρετικά επίκαιρο ζήτημα, καθώς σήμερα που βρίσκεται σε εξέλιξη η ιμπεριαλιστική πολεμική επέμβαση των νατοικών στην λιβύη, οι βάσεις στην Κύπρο χρησιμοποιούνται ως ορμητήριο επιδρομικών ενεργειών σε βάρος του λαού της λιβύης. Με αυτό τον τρόπο θέλαμε να εκφράσουμε τη αγανάκτηση μας, όχι μόνο για τη υποκρισία των ιμπεριαλιστών του νάτο, που για ακόμα μια φορά δολοφονούν άμαχο πληθυσμό για να τον απαλλάξουν δήθεν από ένα δικτάτορα(με προφανή σκοπό βεβαίως να ελέγξουν τη πολιτική και οικονομική κατάσταση της χώρας βλέπε πετρέλαια) αλλά και για τη υποκρισία των πολιτικών της χώρας μας και των ακόλουθων τους, που εκφράζουν δήθεν τη ανησυχία τους για ότι γίνεται αλλά δεν τολμούν να αντιδράσουν ενάντια στις βάσεις. Ενδεικτικό είναι το ότι δεν έχει πραγματοποιηθεί καμιά εκδήλωση διαμαρτυρίας από κανένα οργανωμένο σύνολο παρόλο που όλοι εκφράζουν τη αντίθεση τους!

Εμείς σαν ΘΥΡΑ9 με αυτό το μήνυμα θέλαμε να εκφράσουμε τη αντίθεση μας όχι μόνο για τον ρόλο των βάσεων στη σημερινή συγκυρία, αλλά και γενικότερα για τη παρουσία τους εδώ και πως πρέπει να υπάρχει να υπάρχει συνεχής αγώνας και μαζικές κινητοποιήσεις ακόμα και με συγκρουσιακά χαρακτηριστικά, μέχρι να ξεκουμπιστούν από δω. Πρέπει να πάρουν επιτέλους το μήνυμα με κάθε τρόπο ότι είναι ανεπιθύμητοι εδώ.

Λυπούμαστε να παρατηρήσουμε ότι η Αριστερά παρόλο που για πολλά χρόνια ήταν στη πρώτη γραμμή του αγώνα ενάντια στις βάσεις(και το νάτο), τα τελευταία χρόνια εμφανίζει μια ατολμία και υποχωρητικότητα σε σημείο που να συμβιβάζεται σήμερα με τα βρετανικά συμφέροντα. Χαρακτηριστικές οι δηλώσεις πρόσφατα του προέδρου της δημοκρατίας ότι οι βάσεις είναι «αναπόσπαστο τμήμα της εγκαθίδρυσης της Κύπρου και ένα πρόβλημα που θα λυθεί από τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας...

Από τη άλλη διάφορα εθνικιστικά στοιχεία προσπαθούν τα τελευταία χρόνια με σπασμωδικές κινήσεις και μεμονωμένες ελάχιστες κινητοποιήσεις, να εκφράσουν μια δήθεν αγωνιστικότητα στο θέμα αυτό προσδίδοντας τα δικά τους χαρακτηριστικά. Δεν μπορούν όμως να πείσουν για τις προθέσεις τους ούτε να εκφράσουν τη θέληση του λαού, γιατί ακριβώς η αντιδραστική και φασιστική τους ιδεολογία δείχνει ότι κι αυτοί εκφράζουν μια υποκριτική αντίθεση στη παρουσία των βάσεων, καθώς δεν υποστηρίζουν τη ανεξαρτησία της Κύπρου, ούτε τη πάλη για αποστρατικοποίηση της.
Η αντίθεση τους δεν οφείλεται στον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα των βάσεων,(εξάλλου είναι κι αυτοί υποστηρικτές του νάτο και θέλουν όπως και όλα τα κόμματα πλην αριστεράς, να μπούμε και στον συναιτερισμό για τη ειρήνη που είναι προθάλαμος του νάτο ) αλλά εδράζεται μόνο στο στοιχείο ότι δεν είναι ελληνικός στρατός!

Η δική μας αντίληψη είναι ότι πρέπει να υπάρχει ένα μαζικό κοινωνικό κίνημα με παλλαικά χαρακτηριστικά που να απαιτήσει με κάθε τρόπο να φύγουν οι βάσεις και το νάτο από τη Κύπρο, είτε αυτός λέγεται βρετανικός, είτε τουρκικός, είτε ελληνικός στρατός. Ας ξαναζωντανέψουμε εκείνες τις άγριες νύχτες στα οδοφράγματα ενάντια στις βάσεις στο ακρωτήρι πριν λίγα χρόνια, ας ανάψουμε ξανά τη σπίθα που θα γίνει φλόγα αντίστασης όπως εκείνες οι νύχτες με τις δεκάδες μολότοφ να πέφτουν βροχή ενάντια στις βάσεις.

ΔΕΝ ΣΑΣ ΘΕΛΕΙ Ο ΛΑΟΣ ΠΑΡΤΕ ΤΙΣ ΒΑΣΕΙΣ ΣΑΣ ΚΑΙ ΜΠΡΟΣ