ΑΝΤικαπιταλιστική ΑΡιστερή Ταξική Επαναστατική Συσπείρωση

απο ΑΝΤ.ΑΡ.Τ.Ε.Σ (ΑΝΤικαπιταλιστική ΑΡιστερή Ταξική Επαναστατική Συσπείρωση)




..Το εγχείρημά μας από άποψη συσχετισμών φαίνεται τελείως παράλογο, αλλά από κοινωνική άποψη είναι τελείως απαραίτητο..

Ωθούμενοι από τις κοινές μας ανησυχίες για τη κατάσταση που επικρατεί στο κυπριακό πολιτικό σκηνικό και με γνώμονα την επιτακτική ανάγκη δημιουργίας ενός ανατρεπτικού ρεύματος μέσα στην κοινωνία, θεωρήσαμε απαραίτητη τη συγκρότηση μιας οργάνωσης που θα παρεμβαίνει και θα δρα στους χώρους εργαζομένων και νεολαίας. Σκοπός μας είναι να τεθεί μια πιο ριζοσπαστική αντίληψη μέσα στον λαό, κόντρα στις καθεστωτικές λογικές κομμάτων και οργανώσεων που με ευλάβεια υπηρετούν το πολιτικοοικονομικό σύστημα και να συμβάλουμε έτσι στη δημιουργία ισχυρών αντιστάσεων απέναντι στις κυρίαρχες πολιτικές.
Τοποθετούμαστε στον χώρο της αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Αντιλαμβανόμαστε ότι ο όρος αριστερά εγείρει σήμερα πολλά ερωτήματα. Η δυσπιστία απέναντί του είναι εν μέρει δικαιολογημένη αφού πολλές φορές έχει εκφυλιστεί και έχει χάσει το νόημά του. Πιστεύουμε ότι αυτός ο όρος πρέπει να ξαναβρεί το ουσιαστικό περιεχόμενό του στη υπεράσπιση των συμφερόντων της εργατικής τάξης, των δικαιωμάτων του λαού και της νεολαίας, στους αγώνες για μια άλλη κοινωνία. Αριστεροί γιατί απέναντι στο βόλεμα και τον εφησυχασμό, την παθητικότητα και την υποταγή, αντιπαραθέτουμε τον δρόμο της αντίστασης, της αλληλεγγύης, της συλλογικότητας και ανάπτυξης κοινωνικών αγώνων.
Θέλουμε να εκφράσουμε την ανάγκη όχι για άλλη μία αριστερά , αλλά για μια Άλλη Αριστερά, ριζοσπαστική, αμεσοδημοκρατική, αντικαπιταλιστική. Μια αριστερά που θα απορρίπτει τον κυβερνητισμό, τη συνδιαχείρηση, θα είναι σε ρήξη με τις αυταπάτες για αριστερή διακυβέρνηση».(είδαμε όλοι ότι ακόμα και η δήθεν αριστερή κυβέρνηση εξυπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου). Καμιά κυβέρνηση, παρά μόνο ένα ισχυρό και πολιτικοποιημένο εργατικό, λαικό και νεολαιίστικο κίνημα ενωμένο μπορεί να ανατρέψει τη επίθεση των καπιταλιστών. Γι αυτό απαιτείται η ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, να ηττηθεί ο υποταγμένος συνδικαλισμός και η συνδικαλιστική γραφειοκρατία και να προωθηθεί η αυτοοργάνωση των εργαζομένων. Ταξικό εργατικό κίνημα σημαίνει σύγκρουση με τις πολιτικές του κεφαλαίου και όχι διαπραγμάτευση για το πόσο θα χειροτερέψει η θέση των εργαζομένων. Χρειάζεται να προωθηθούν αποφασιστικές μορφές πάλης (όπως απεργίες, μαχητικές διαδηλώσεις, καταλήψεις επιχειρήσεων) και οργάνωση της αυτοάμυνας του κινήματος ενάντια στους μηχανισμούς καταστολής.
Περισσότερο παρά ποτέ χρειαζόμαστε μια Αριστερά που θα παλεύει για την ανατροπή της υπάρχουσας τάξης πραγμάτων, που θα αμφισβητεί το ίδιο το σύστημα, παλεύοντας για το κοινωνικά αναγκαίο και όχι το καπιταλιστικά εφικτό, για όσα δηλαδή έχουμε ανάγκη. Μια Αριστερά της αυτοπεποίθησης που θα διατηρεί την πολιτική και οργανωτική της αυτοτέλεια και δεν θα δορυφοροποιείται γύρω από το ρεφορμισμό, αλλά θα συμβάλει στην αγωνιστική και ταξική ενότητα του λαού. Μια Αριστερά που θα διαλέγει τον δρόμο της ρήξης με τον σύγχρονο ιμπεριαλισμό σε όλες του τις μορφές, που θα επιμένει ότι η ΕΕ δεν είναι το σπίτι των λαών, αλλά το σφαγείο των πολυεθνικών, που θα είναι στο πλευρό των λαών που αντιστέκονται.
Μια Αριστερά που θα παλεύει αδιάλλακτα με κάθε μέσο ενάντια στα φαινόμενα ρατσισμού, εθνικισμού, νεοφασισμού, για την απομόνωση και διάλυση των φασιστικών συμμοριών, για να σταματήσει η προσπάθεια διάσπασης των εργαζομένων και η επιχείρηση αποπροσανατολισμού των εργατικών αντιστάσεων.
Μια Αριστερά που επιμένει στην αντικαπιταλιστική προοπτική. Που πιστεύει ότι η σοσιαλιστική επανάσταση, η εργατική εξουσία και ο κομμουνισμός δεν ανήκουν στο μουσείο αλλά είναι πραγματικές ιστορικές δυνατότητες και αναγκαιότητες.
Αντλώντας διδάγματα από τη ιστορία και τις κατακτήσεις των κοινωνικών επαναστάσεων του 20ου αιώνα, τον οκτώβρη του 1917 αλλά και όλες τις επαναστατικές απόπειρες και εξεγέρσεις, με τα τραγικά λάθη και τις ανεπάρκειες τους. Από την παρισινή κομμούνα, τη ισπανική και κινέζικη επανάσταση, από την βιετναμέζικη και κουβανέζικη επανάσταση μέχρι το μάη του 1968. Οι ήττες του επαναστατικού κινήματος, τα πισωγυρίσματα που οδήγησαν στη διαμόρφωση εκμεταλλευτικών και καταπιεστικών καθεστώτων που κατέρρευσαν, δεν κλονίζουν τη πίστη μας σε αυτή τη προοπτική.
Ο αγώνας μας εμπνέεται ακόμα από τις αγωνιστικές και επαναστατικές παραδόσεις του εργατικού κινήματος και της αριστεράς σε Ελλάδα και Κύπρο, αλλά και από τα σύγχρονα κοινωνικά κινήματα και εξεγέρσεις που ζήσαμε κάποιοι από μας, όπως το φοιτητικό κίνημα στη Ελλάδα και η κοινωνική εξέγερση τον δεκέμβρη του 2008.
Αυτή η Αριστερά είναι που θα μπορεί να παλεύει για μια άλλη κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, όπου η εξουσία θα είναι στα χέρια των εργαζομένων, όπου οι κοινωνικές ανάγκες θα αντικαταστήσουν το κέρδος, η ισότιμη συνεργασία των λαών τους σημερινούς πολεμικούς επεκτατικούς ανταγωνισμούς, ο σεβασμός στη φύση την οικολογική καταστροφή.

Αυτή την Αριστερά, με συνείδηση των δυσκολιών, αλλά και της ανάγκης, φιλοδοξούμε να οικοδομήσουμε!

ΑΝΤικαπιταλιστική ΑΡιστερή Ταξική Επαναστατική Συσπείρωση

(ΑΝΤ.ΑΡ.Τ.Ε.Σ)

antartescy@yahoo.gr

Αφίσα για πρωτομαγιά

ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΤΑΞΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ - ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ

Η απελευθέρωση της εργατικής τάξης είναι έργο της ίδιας (Καρλ Μάρξ)

Η φετεινή πρωτομαγιά έχει κομβική σημασία για τους εργαζόμενους σε όλο τον κόσμο, καθώς η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση που συντελείται, καθιστά επιτακτική την ανάγκη ενότητας και αγώνα των εργαζόμενων, όχι μόνο για προάσπιση των κεκτημένων τους αλλά και για τη επιβίωση τους. Έτσι περισσότερο από ποτέ άλλοτε τα τελευταία χρόνια , η πρωτομαγιά έρχεται να μας θυμίσει ότι δεν είναι μια απλή μέρα μνήμης  και τιμής των εργατικών αγώνων και θυσιών, αλλά εφαλτήριο πάλης και αντίστασης απέναντι στα αντεργατικά μέτρα των κυρίαρχων.

Όσο κι αν προσπαθούν να μας πείσουν κράτος, κόμματα και αφεντικά στην κύπρο ότι η κρίση δεν μας έχει επηρεάσει, η προπαγάνδα τους και η εικόνα της ψεύτικης ευημερίας που μας πουλάνε, γκρεμίζεται μπροστά στη σκληρή πραγματικότητα.

Η υποτιθέμενη αριστερή κυβέρνηση που δήθεν υπερασπίζεται τα εργατικά συμφέροντα, μας έχει

φέρει στο μεγαλύτερο ποσοστό ανεργίας και ακρίβειας, ενώ φορτώνει συνεχώς φόρους τον λαό, τη ίδια ώρα που χαρίζει δις σε τράπεζες και εκατομμύρια σε ξενοδόχους και κεφαλαιοκράτες.

Από τη άλλη η αντιπολίτευση ακόμα πιο αντιδραστική και επιθετική απέναντι στους εργαζoμένους, απαιτεί να πληρώσουν αυτοί τα ελλείματα, πιέζοντας συνεχώς για μειώσεις μισθών και ιδιωτικοποιήσεις. Μάλιστα στη βουλή έχουν καταψηφίσει και αποτρέψει έτσι, τη εφαρμογή μέτρων ακόμα και ελάχιστης φορολόγησης του πλούτου όταν το επιχείρησε η κυβέρνηση.

Οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να περιμένουν τίποτα ούτε από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, καθώς ο ολοκληρωτικός έλεγχος τους από τις κομματικές γραφειοκρατίες, τις έχουν μετατρέψει σε κομματικά όργανα όπου οι βολεμένες ηγεσίες προωθούν τον πελατειακό και ξεπουλημένο διαχειριστικό συνδικαλισμό, που συνήθως συμβιβάζεται ή ακόμα και ταυτίζεται με τα εργοδοτικά συμφέροντα. Ενίοτε αυτός ο συνδικαλισμός παίρνει και χαρακτήρα κυβερνητικό, υποτασσόμενος πλήρως στην κρατική πολιτική, ανάλογα με το ποιο ή ποια κόμματα βρίσκονται στην κυβέρνηση (σήμερα αυτό τον ρόλο έχει η πεό, αύριο μπορεί να τον έχει ξανά η σεκ όπως και παλιότερα και πάει λέγοντας)

Σήμερα η κυβέρνηση μαζί με τις δυνάμεις του κεφαλαίου και με τη συναίνεση της αντιπολίτευσης, έχουν βάλει στο στόχαστρο τους εργαζόμενους στον δημόσιο τομέα εξαγγέλοντας μειώσεις μισθών και απολύσεις. Στα πλαίσια αυτά γίνεται μια προσπάθεια να ενοχοποιηθούν αυτοί για τη κρίση παρουσιάζοντας τους ως προνομιούχους ώστε να περάσει ανώδυνα η πολιτική της κυβέρνησης. Οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα (που ασφαλώς πολλοί είναι σε χειρότερη κατάσταση) δεν πρέπει να ξεγελιούνται από αυτή τη προπαγάνδα. Αν γίνουν μειώσεις στο δημόσιο τα λεφτά δε θα πάνε ούτε στη παιδεία ή την υγεία, ούτε σε συντάξεις ή ασφαλίσεις αλλά για να πληρωθούν υπέρογκα τοκοχρεολύσια στις τράπεζες!

Κανένας εργαζόμενος στον ιδιωτικό τομέα δε θα κερδίσει κάτιαν κοπούν οι μισθοί στο δημόσιο. Οι εργαζόμενοι όπου κι αν δουλεύουν, έχουν να κερδίσουν μόνο αν ενωθούν ενάντια σε αυτούς που θέλουν να τους ισοπεδώσουν.

Επίσης πρέπει να πέσει στο κενό η μεθοδευμένη προσπάθεια οργανώσεων της άκρας δεξιάς σε συνεργασία και με διάφορα κόμματα, να στοχοποιηθούν οι μετανάστες ως υπεύθυνοι για τη ανεργία και εγκληματικότητα, με αποτέλεσμα να υπάρχει έξαρση του ρατσισμού και της ξενοφοβίας με επιθέσεις εναντίων των μεταναστών από νεοφασίστες όπως έγινε στη λάρνακα. Όλα αυτά γίνονται για να αποπροσανατολιστεί ο κόσμος και αντί να αντιδράσει απέναντι στις πολιτικές κυβέρνησης και ευρωπαικής ένωσης, να στραφεί ενάντια στο πιο καταπιεσμένο και εξαθλιωμένο κομμάτι της εργατικής τάξης, που είναι οι μετανάστες. Κύπριοι και ξένοι εργάτες πρέπει να παλέψουν μαζί για ίσα δικαιώματα και κατακτήσεις, η ενότητα είναι ο μόνος τρόπος να έχουν αντίκρυσμα οι αγώνες τους.

Όλοι μαζί οι εργαζόμενοι πρέπει να γυρίσουν την πλάτη σε όλους αυτούς που τους εκμεταλλεύονται και να πάρουν τη κατάσταση στα χέρια τους, να αυτοοργανωθούν παλεύοντας για τις ανάγκες τους. Για να γίνει αυτό πρέπει να δημιουργηθούν σωματεία βάσης που θα λειτουργούν αμεσοδημοκρατικά με γενικές συνελεύσεις και θα έχουν ταξική σύνθεση, δε θα έχουν θέση εκεί κομματικά στελέχη ή αφεντικά. Σωματεία που δε θα προωθούν μόνο αιτήματα για τον κλάδο τους αλλά θα αποτελούν διαφωτιστικό όργανο για τη πολιτική και κοινωνική αυτομόρφωση των μελών τους.

Μπορούμε να περάσουμε στη αντεπίθεση, να νκήσουμε. Δεν έχουμε ανάγκη από κανένα, μόνο τις δικές μας δυνάμεις και τη αλληλεγγύη μεταξύ μας. Χωρίς αφεντικό, χωρίς αρχηγό, χωρίς γραφειοκράτη, χωρίς θεσμικό συνδικαλιστή που μας πουλά και μας αγοράζει, χωρίς όλους αυτούς, η κοινωνία μπορεί να μεταμορφώσει τον ίδιο της τον εαυτό σε μια νέα κατάσταση όπου θα εκλείψει η εκμετάλλευση και

καταπίεση, θα αναβλύσει η ελευθερία σε όλα τα επίπεδα.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΑΒΒΑΤΟ 30 ΑΠΡΙΛΙΟΥ

ΣΤΗ ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΩΡΑ 10:00

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΤΑΞΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

Κάψτε τις βάσεις του θαΝΑΤΟυ

από: Θύρα 9

Τη περασμένη Δευτέρα στον αγώνα φούτσαλ της ομάδας μας, είχαμε ακόμα μια γηπεδική δράση με ιδεολογικό και κοινωνικό χαρακτήρα. Με τη δράση μας σε αυτό τον τομέα, προσπαθούμε όχι μόνο να προβάλουμε στοιχεία της ιδεολογίας μας, αλλά και να τοποθετούμαστε πάνω σε διάφορα κοινωνικά ζητήματα τοπικού ή διεθνούς χαρακτήρα. Συγκεκριμένα αυτή τη φορά επιλέξαμε να ασχοληθούμε με το θέμα των βρετανικών και νατοικών βάσεων στην Κύπρο. Έτσι αναρτήσαμε πανό με το μήνυμα κάψτε τις βάσεις του θανάτου.


Το θέμα αυτό δεν το επιλέξαμε τυχαία, ούτε το θυμηθήκαμε ξαφνικά. Είναι ένα εξαιρετικά επίκαιρο ζήτημα, καθώς σήμερα που βρίσκεται σε εξέλιξη η ιμπεριαλιστική πολεμική επέμβαση των νατοικών στην λιβύη, οι βάσεις στην Κύπρο χρησιμοποιούνται ως ορμητήριο επιδρομικών ενεργειών σε βάρος του λαού της λιβύης. Με αυτό τον τρόπο θέλαμε να εκφράσουμε τη αγανάκτηση μας, όχι μόνο για τη υποκρισία των ιμπεριαλιστών του νάτο, που για ακόμα μια φορά δολοφονούν άμαχο πληθυσμό για να τον απαλλάξουν δήθεν από ένα δικτάτορα(με προφανή σκοπό βεβαίως να ελέγξουν τη πολιτική και οικονομική κατάσταση της χώρας βλέπε πετρέλαια) αλλά και για τη υποκρισία των πολιτικών της χώρας μας και των ακόλουθων τους, που εκφράζουν δήθεν τη ανησυχία τους για ότι γίνεται αλλά δεν τολμούν να αντιδράσουν ενάντια στις βάσεις. Ενδεικτικό είναι το ότι δεν έχει πραγματοποιηθεί καμιά εκδήλωση διαμαρτυρίας από κανένα οργανωμένο σύνολο παρόλο που όλοι εκφράζουν τη αντίθεση τους!

Εμείς σαν ΘΥΡΑ9 με αυτό το μήνυμα θέλαμε να εκφράσουμε τη αντίθεση μας όχι μόνο για τον ρόλο των βάσεων στη σημερινή συγκυρία, αλλά και γενικότερα για τη παρουσία τους εδώ και πως πρέπει να υπάρχει να υπάρχει συνεχής αγώνας και μαζικές κινητοποιήσεις ακόμα και με συγκρουσιακά χαρακτηριστικά, μέχρι να ξεκουμπιστούν από δω. Πρέπει να πάρουν επιτέλους το μήνυμα με κάθε τρόπο ότι είναι ανεπιθύμητοι εδώ.

Λυπούμαστε να παρατηρήσουμε ότι η Αριστερά παρόλο που για πολλά χρόνια ήταν στη πρώτη γραμμή του αγώνα ενάντια στις βάσεις(και το νάτο), τα τελευταία χρόνια εμφανίζει μια ατολμία και υποχωρητικότητα σε σημείο που να συμβιβάζεται σήμερα με τα βρετανικά συμφέροντα. Χαρακτηριστικές οι δηλώσεις πρόσφατα του προέδρου της δημοκρατίας ότι οι βάσεις είναι «αναπόσπαστο τμήμα της εγκαθίδρυσης της Κύπρου και ένα πρόβλημα που θα λυθεί από τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας...

Από τη άλλη διάφορα εθνικιστικά στοιχεία προσπαθούν τα τελευταία χρόνια με σπασμωδικές κινήσεις και μεμονωμένες ελάχιστες κινητοποιήσεις, να εκφράσουν μια δήθεν αγωνιστικότητα στο θέμα αυτό προσδίδοντας τα δικά τους χαρακτηριστικά. Δεν μπορούν όμως να πείσουν για τις προθέσεις τους ούτε να εκφράσουν τη θέληση του λαού, γιατί ακριβώς η αντιδραστική και φασιστική τους ιδεολογία δείχνει ότι κι αυτοί εκφράζουν μια υποκριτική αντίθεση στη παρουσία των βάσεων, καθώς δεν υποστηρίζουν τη ανεξαρτησία της Κύπρου, ούτε τη πάλη για αποστρατικοποίηση της.
Η αντίθεση τους δεν οφείλεται στον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα των βάσεων,(εξάλλου είναι κι αυτοί υποστηρικτές του νάτο και θέλουν όπως και όλα τα κόμματα πλην αριστεράς, να μπούμε και στον συναιτερισμό για τη ειρήνη που είναι προθάλαμος του νάτο ) αλλά εδράζεται μόνο στο στοιχείο ότι δεν είναι ελληνικός στρατός!

Η δική μας αντίληψη είναι ότι πρέπει να υπάρχει ένα μαζικό κοινωνικό κίνημα με παλλαικά χαρακτηριστικά που να απαιτήσει με κάθε τρόπο να φύγουν οι βάσεις και το νάτο από τη Κύπρο, είτε αυτός λέγεται βρετανικός, είτε τουρκικός, είτε ελληνικός στρατός. Ας ξαναζωντανέψουμε εκείνες τις άγριες νύχτες στα οδοφράγματα ενάντια στις βάσεις στο ακρωτήρι πριν λίγα χρόνια, ας ανάψουμε ξανά τη σπίθα που θα γίνει φλόγα αντίστασης όπως εκείνες οι νύχτες με τις δεκάδες μολότοφ να πέφτουν βροχή ενάντια στις βάσεις.

ΔΕΝ ΣΑΣ ΘΕΛΕΙ Ο ΛΑΟΣ ΠΑΡΤΕ ΤΙΣ ΒΑΣΕΙΣ ΣΑΣ ΚΑΙ ΜΠΡΟΣ

ΣΙΚΑΓΟ 1886: ΟΙ ΡΙΖΕΣ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΣ

Για καλύτερη ανάγνωση του κειμένου στο βίντεο μεγαλώστε την οθόνη.

1 Μάη 1886, Σικάγο

Οι ρίζες της Πρωτομαγιάς

WALTER CRANE, "The Vampire", 1885.

Ο κοιμισμένος εργάτης, που απομιζιέται από το βαμπίρ του καπιταλισμού,

ετοιμάζεται να ξυπνήσει από την αγγελική φιγούρα του Σοσιαλισμού.

Το 1887 τέσσερις αναρχικοί του Σικάγου εκτελέσθηκαν. Ένας Πέμπτος εξαπάτησε το δήμιο αυτοκτονώντας στη φυλακή. Τρεις ακόμη θα περνούσαν 6 χρόνια στη φυλακή μέχρι που πήραν χάρη από τον κυβερνήτη Altgeld που είπε ότι η δίκη που τους καταδίκασε χαρακτηρίστηκε από "υστερία, ένα τσούρμο ενόρκους και έναν προκατειλημμένο δικαστή". Το κράτος είχε, σύμφωνα με τα λόγια της δίωξης, θέσει την "Αναρχία … σε δίκη" και ήλπιζε ότι οι θάνατοί τους θα ήταν επίσης ο θάνατος της αναρχικής ιδέας.

Οι αναρχικοί ήταν οργανωτές συνδικάτων και η Πρωτομαγιά έγινε διεθνής ημέρα εργαζομένων για να θυμίζει τη θυσία τους. Καταδικάστηκαν με ψεύτικες κατηγορίες για τη ρίψη μιας βόμβας στην εισβολή της αστυνομίας σε μια διαδήλωση στο Σικάγο. Η διαδήλωση αυτή ήταν τμήμα απεργίας με αίτημα το 8ωρο, στην οποία συμμετείχαν 400.000 εργάτες του Σικάγου και ξεκίνησε την 1η Μάη του 1886.

Η αναρχική ιδέα δεν πέθανε στο Σικάγο το 1887. Σήμερα εμπνέει ένα νέο κύμα του αγώνα ενάντια στον παγκόσμιο καπιταλισμό. Ενώσου σε αυτόν τον αγώνα.

Πρωτομαγιά, Παρίσι 2000 με το αναρχικό συνδικάτο CNT

Ανεξάρτητη Πρωτομαγιά, Κύπρος 2007, πανό Αυτόνομης Δράσης Αντιεξουσιαστών

Οι αναρχικές ρίζες της Πρωτομαγιάς

Τους μήνες πριν από αυτή την ημερομηνία χιλιάδες εργάτες συμμετείχαν στον αγώνα για μικρότερο ωράριο. Ειδικευμένοι και ανειδίκευτοι, μαύροι και άσπροι, άνδρες και γυναίκες, ντόπιοι και μετανάστες όλοι ενώθηκαν.

Σικάγο

Στο Σικάγο μόνο, 400.000 συμμετείχαν στην απεργία. Μια εφημερίδα της πόλης ανέφερε ότι «καθόλου καπνός δεν έβγαινε από τις ψηλές καπνοδόχους των εργοστασίων και των μύλων, και τα πράγματα είχαν σαββατιάτικη μορφή». Αυτό ήταν το κύριο κέντρο της αναταραχής, και εδώ οι αναρχικοί ήταν στην πρώτη γραμμή του εργατικού κινήματος. Σε ένα μεγάλο βαθμό, λόγω των δραστηριοτήτων τους το Σικάγο έγινε ένα σημαντικό συνδικαλιστικό κέντρο και είχε τη μεγαλύτερη συμβολή στο κίνημα του 8ωρου.

Όταν την Πρωτομαγιά του 1886, οι απεργίες για το 8ωρο συντάρασσαν τη πόλη, το μισό του εργατικού δυναμικού στο McCormick Harvester Co. μπήκε στον αγώνα. Δύο μέρες αργότερα μια μαζική συγκέντρωση πραγματοποιήθηκε από 6.000 μέλη του «Σωματείου lumber shovers» που είχε μπει στον αγώνα επίσης. Η συγκέντρωση οργάνωθηκε μόνο σε ένα τμήμα από τις εγκαταστάσεις McCormick και αποτελούνταν από περίπου 500 απεργούς.

Οι εργαζόμενοι άκουσαν μια ομιλία από τον αναρχικό August Spies, από τον οποίο ζητήθηκε να απευθυνθεί στη συγκέντρωση από την Κεντρική Ένωση Εργατών. Ενώ ο Spies μιλούσε, καλώντας τους εργάτες να σταθούν μαζί και να μην παραδοθούν στους εργοδότες, οι απεργοσπάστες άρχισαν να απομακρύνονται από τις εγκαταστάσεις McCormick.

Οι απεργοί, βοηθούμενοι από τους «lumber shovers» βγήκαν στο δρόμο και ανάγκασαν τους απεργοσπάστες να γυρίσουν πίσω στο εργοστάσιο. Ξαφνικά μια δύναμη 200 αστυνομικών έφτασε και, χωρίς καμιά προειδοποίηση, επιτέθηκε στο πλήθος με γκλοπς και περίστροφα. Σκότωσαν τουλάχιστον έναν απεργό, τραυμάτισαν σοβαρά άλλους πέντε ή έξι και τραυμάτισαν έναν απροσδιόριστο αριθμό.

Σοκαρισμένος από τις βίαιες επιθέσεις στις οποίες ήταν αυτόπτης μάρτυρας, ο Spies πήγε στα γραφεία της Arbeiter - Zeitung (μια καθημερινή αναρχική εφημερίδα για τους Γερμανούς μετανάστες εργάτες) και συνέταξε ένα κείμενο καλώντας τους εργαζομένους του Σικάγου να παρευρεθούν σε μια συνάντηση διαμαρτυρίας την επόμενη νύχτα.

Η συνάντηση διαμαρτυρίας πραγματοποιήθηκε στο Haymarket Square και συντονίστηκε από τον Spies και δύο άλλους δραστήριους αναρχικούς στο συνδικαλιστικό κίνημα, τον Albert Parsons και τον Samuel Fielden.

Η επίθεση της αστυνομίας

Κατά τη διάρκεια των ομιλιών το πλήθος ήταν ειρηνικό. Ο δήμαρχος Carter Harrison, που ήταν παρών από την αρχή της συγκέντρωσης, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι «τίποτα δεν έμοιαζε να είναι πιθανό να συμβεί, που να απαιτήσει την παρέμβαση της αστυνομίας». Ενημέρωσε τον καπετάνιο της αστυνομίας John Bonfield για αυτό και πρότεινε να σταλεί στο σπίτι της η μεγάλη δύναμη εφέδρων της αστυνομίας που περίμεναν στο αστυνομικό τμήμα.

Ήταν κοντά στις δέκα το βράδυ όταν ο Fielden έκλεινε τη συνάντηση. Έβρεχε δυνατά και περίπου 200 άνθρωποι είχαν παραμείνει στη πλατεία. Ξαφνικά μια αστυνομική δύναμη 180 ατόμων, διευθυνόμενη από τον Bonfield, εισέβαλε και διέταξε τους ανθρώπους να διασκορπιστούν αμέσως. Ο Fielden διαμαρτυρήθηκε λέγοντας «είμαστε ειρηνικοί».

Βόμβα

Εκείνη τη στιγμή μια βόμβα ρίχτηκε στις τάξεις της αστυνομίας. Σκότωσε έναν, τραυμάτισε θανάσιμα έξι ακόμη και τραυμάτισε περίπου εβδομήντα άλλους. Η αστυνομία άνοιξε πυρ στους παρεβρισκόμενους. Πόσοι ακριβώς πληγώθηκαν ή σκοτώθηκαν από τις σφαίρες της αστυνομίας δεν εξακριβώθηκε ποτέ.

Η κυριαρχία του τρόμου πέρασε πέρα από το Σικάγο. Ο τύπος και οι ιεροκήρυκες καλούσαν για εκδίκηση, επιμένοντας ότι η βόμβα ήταν «δουλειά» των σοσιαλιστών και των αναρχικών. Οι αίθουσες συνεδριάσεων, τα γραφεία των ενώσεων, οι έντυπες εργασίες και ιδιωτικά σπίτια δέχτηκαν επίθεση. Όλοι οι γνωστοί σοσιαλιστές και αναρχικοί συνελήφθησαν. Ακόμη και πολλοί ανίδεοι για το νόημα του σοσιαλισμού και του αναρχισμού συλλήφθηκαν και βασανίστηκαν. «Κάντε τις επιδρομές πρώτα και κοιτάξτε το νόμο μετά» ήταν η δημόσια δήλωση του Julius Grinnell, κρατικού πληρεξούσιου.

Δίκη

Τελικά οκτώ άτομα δικάστηκαν ως «συμμέτοχοι σε φόνο». Ήταν ο Spies, ο Fielden, ο Parsons, και πέντε άλλοι αναρχικοί που είχαν επιρροή στο εργατικό κίνημα, ο Adolph Fischer, ο George Engel, ο Michael Schwab, ο Louis Lingg και ο Oscar Neebe.

Η δίκη άρχισε στις 21 Ιουνίου 1886 στο ποινικό δικαστήριο της περιοχής Cooke. Οι υποψήφιοι για το σώμα των ενόρκων δεν επιλέχτηκαν με το συνηθισμένο τρόπο της κλήρωσης ονομάτων από ένα κιβώτιο. Σε αυτήν την περίπτωση ένας ειδικός δικαστικός κλητήρας, που ορίστηκε από τον κρατικό πληρεξούσιο Grinnell, διορίστηκε από το δικαστήριο να επιλέξει τους υποψηφίους. Στην υπεράσπιση δεν επιτράπηκε να παρουσιάσει στοιχεία ότι ο ειδικός δικαστικός κλητήρας είχε δημόσια υποστηρίξει ότι «Διευθύνω αυτή την περίπτωση και ξέρω τι πρόκειται να κάνω. Αυτοί οι συνεργάτες πρόκειται να κρεμαστούν τόσο σίγουρα όσο ο θάνατος».

Εξαρτημένο σώμα ενόρκων

Η τελική σύνθεση του σώματος των ενόρκων ήταν αστεία: αποτελούνταν από επιχειρηματίες, τους υπαλλήλους τους και έναν συγγενή ενός από τους νεκρούς αστυνομικούς. Καμία απόδειξη δεν προσφέρθηκε από το κράτος ότι οποιοδήποτε από τα οκτώ άτομα που βρίσκονταν ενώπιον του δικαστηρίου είχε ρίξει τη βόμβα, ήταν συνδεμένο με τη ρίψη της, ή είχε ποτέ εγκρίνει τέτοιες ενέργειες. Στην πραγματικότητα, μόνο τρεις από τους οκτώ ήταν στο Haymarket Square εκείνο το βράδυ.

Κανένα στοιχείο δεν προσφέρθηκε ότι οποιοσδήποτε από τους ομιλητές είχαν υποκινήσει τη βία, μάλιστα στη κατάθεσή του στη ο δήμαρχος Harrison περιέγραψε τις ομιλίες σαν «μαλακές (tame)». Καμία απόδειξη δεν προσφέρθηκε πως οποιαδήποτε βίαιη ενέργεια ήταν προγραμματισμένη. Στην πραγματικότητα, ο Parsons είχε φέρει τα δύο μικρά παιδιά του στη συγκέντρωση.

Καταδικάζονται

Το ότι οι οκτώ δικάζονταν για τις αναρχικές πεποιθήσεις τους και τις συνδικαλιστικές δραστηριότητες τους ήταν σαφές απ' την αρχή. Η δίκη έκλεισε όπως είχε ανοίξει, όπως βεβαιώνεται από τα λόγια της κατακλείδας ομιλίας του κρατικού πληρεξούσιου Grinnell στους ένορκους. «Ο νόμος δικάζεται. Η αναρχία δικάζεται. Αυτά τα άτομα έχουν επιλεχτεί, έχουν διαλεχτεί από το Ορκωτό Δικαστήριο, και κατηγορούνται επειδή ήταν ηγέτες. Δεν υπάρχουν άλλοι ένοχοι παρά οι χιλιάδες που τα ακολουθούν. Κύριοι του σώματος ενόρκων: καταδικάστε αυτά τα άτομα, κάντε τα παράδειγμα για αυτούς, κρεμάστε τους και σώζεται τους θεσμούς μας, τη κοινωνία μας.»

Στις 19 Αυγούστου εφτά από τους κατηγορούμενους καταδικάστηκαν σε θάνατο, και ο Neebe σε 15 χρόνια φυλακή. Μετά από μια μαζική διεθνή εκστρατεία για την απελευθέρωσή τους, το κράτος «συμβιβάστηκε» και μετέτρεψε τις ποινές των Schwab και Fielden σε ισόβια φυλάκιση. Ο Lingg εξαπάτησε το δήμιο αυτοκτονώντας στο κελί του την ημέρα πριν από τις εκτελέσεις. Στις 11 Νοεμβρίου 1887 οι Parsons, Engel, Spies και Fischer κρεμάστηκαν.

Παίρνουν χάρη

600.000 εργάτες βγήκαν στο δρόμο για την κηδεία τους. Η εκστρατεία για την απελευθέρωση των Neebe, Schwab και Fielden συνεχίστηκε.

Στις 26 Ιουνίου 1893 ο κυβερνήτης Altgeld τους απελευθέρωσε. Ξεκαθάρισε ότι δεν έδωσε τη χάρη επειδή πίστευε ότι τα άτομα είχαν υποφέρει αρκετά, αλλά επειδή ήταν αθώα για το έγκλημα για το οποίο είχαν δικαστεί. Αυτοί και οι κρεμασμένοι ήταν τα θύματα της «υστερίας, ενός τσούρμου ενόρκων και ενός προκατειλημμένου δικαστή».

Οι αρχές θεωρούσαν κατά την διάρκεια της δίκης ότι μια τέτοια δίωξη θα έσπαζε τη ραχοκοκαλιά του κινήματος για το 8ωρο. Πράγματι, αργότερα ήρθαν στο φως στοιχεία ότι η βόμβα ίσως είχε ριχτεί από έναν πράκτορα της αστυνομίας που εργάζονταν για τον καπετάνιο Bonfield, σαν μέρος μιας συνωμοσίας στην οποία ήταν μπλεγμένοι ορισμένοι ατσάλινοι προϊστάμενοι για να δυσφημήσει το εργατικό κίνημα.

Όταν ο Spies απευθύνθηκε στο δικαστήριο μετά τη καταδίκη του σε θάνατο, ήταν βέβαιος ότι αυτή η συνωμοσία δεν θα πετύχαινε. «Εάν νομίζεται ότι με το να μας κρεμάσετε μπορείτε να πατάξετε το εργατικό κίνημα... το κίνημα από το οποίο τα καταπιεσμένα εκατομμύρια, τα εκατομμύρια που μοχθούν στη δυστυχία και τη στέρηση, περιμένουν τη σωτηρία - εάν αυτή είναι η άποψή σας, τότε κρεμάστε μας! Εδώ θα τσαλαπατήσετε έναν σπινθήρα, αλλά εκεί και εκεί, πίσω σας - και μπροστά σας, και παντού, οι φλόγες καίνε. Είναι μια κρυφή πυρκαγιά. Δεν μπορείτε να τη σβήσετε.»

Επαναστατική πολιτική

Πάνω από έναν αιώνα μετά από εκείνη την πρώτη Πρωτομαγιάτικη διαμαρτυρία στο Σικάγο, πού είμαστε; Περιφερόμαστε στη πόλη με τα εμβλήματα του σωματίου μας - για τη μοναδική μέρα της χρονιάς που μπορούμε να τα βγάλουμε έξω από τα γραφεία μας. Κατόπιν στεκόμαστε ακούγοντας βαρετούς (και συνήθως φοβερά ανούσιες) ομιλίες από τους εξίσου βαρετούς γραφειοκράτες του σωματίου. Πρέπει να υπενθυμίζουμε στους εαυτούς μας ότι η Πρωτομαγιά ήταν μία μέρα την οποία οι εργαζόμενοι σε όλο τον κόσμο έδειξαν τη δύναμή τους, διακήρυξαν τα ιδανικά τους και γιόρτασαν τις επιτυχίες τους.

Είναι σημαντικό ότι «μια φορά κι έναν καιρό» ήταν έτσι. Μπορούμε να το κάνουμε πάλι. Χρειαζόμαστε ανεξάρτητη εργατική πολιτική. Καμία συνεργασία με την κυβέρνηση και τους προϊσταμένους. Αληθινή αλληλεγγύη με τους συντρόφους εργαζόμενους στον αγώνα, όχι συντεχνιακές απόψεις με παρωπίδες. Χρειαζόμαστε ακόμη μια περαιτέρω μείωση των ωρών απασχόλησης, χωρίς μείωση μισθών, για να δημιουργήσουμε εργασία για τους ανέργους.

Χρειαζόμαστε επαναστατική πολιτική. Αυτό σημαίνει πολιτική που μπορεί να μας οδηγήσει προς έναν γνήσιο σοσιαλισμό όπου η ελευθερία δεν ξέρει κανένα όριο εκτός από την μη παρεμπόδιση της ελευθερίας των άλλων. Έναν σοσιαλισμό που είναι βασισμένος στη πραγματική δημοκρατία - όχι την τωρινή επίφαση δημοκρατίας όπου μπορούμε να επιλέξουμε κάποιους από τους κυβερνήτες μας, αλλά δεν μπορούμε να επιλέξουμε να είμαστε χωρίς κυβερνήτες. Μια πραγματική δημοκρατία όπου ο καθένας που επηρεάζεται από μια απόφαση θα έχει την ευκαιρία να έχει το λόγο για τη λήψη εκείνης της απόφασης. Μια δημοκρατία του αποτελεσματικά συντονισμένου εργασιακού χώρου και των κοινοτικών συμβουλίων. Μια κοινωνία όπου η παραγωγή είναι για να ικανοποιεί τις ανάγκες, και όχι για να αποκτήσουν κέρδη οι λίγοι προνομιούχοι. Αναρχισμός.

«Θα έρθει η μέρα που η σιωπή μας θα είναι πιο δυνατή από τις φωνές που καταπνίγεται σήμερα»

Το μνημείο στους μάρτυρες του Σικάγου έχει το παραπάνω κείμενο σαν επιγραφή στη βάση του. Οι μάρτυρες του Σικάγου κατάλαβαν ότι παρόλο που το κράτος έβαλε την «Αναρχία… σε δίκη» οι θάνατοί τους δεν θα γίνονταν επίσης ο θάνατος της αναρχικής ιδέας.

Σήμερα το αναρχικό κίνημα είναι πιο εκτεταμένο γεωγραφικά από οποιαδήποτε άλλη στιγμή στην ιστορία. Η Πρωτομαγιά έχει γίνει μια ώρα όχι μόνο για να θυμόμαστε τους μάρτυρες του Σικάγου αλλά επίσης για να προωθούμε την επίθεση ενάντια στον καπιταλισμό.

Πάρε μέρος σε αυτόν τον αγώνα.

Πολλοί άνθρωποι δεν ξέρουν γιατί η Πρωτομαγιά έγινε Διεθνής Ημέρα Εργαζομένων και γιατί πρέπει ακόμα να τη γιορτάζουμε. Όλα άρχισαν πριν από έναν αιώνα όταν η Αμερικανική Ομοσπονδία Εργαζομένων ενέκρινε ένα ιστορικό ψήφισμα που διακήρυξε ότι «οκτώ ώρες θα αποτελούν τη νόμιμη εργασία μιας ημέρας από την 1η Μαΐου 1886 και μετά».

Αίγυπτος 2011: «Χαρτογραφώντας δρόμους που ανοίγονται»

Oι πρόσφατες εξεγέρσεις στην Αίγυπτο έρχονται να προστεθούν ώς ένα ακόμη επεισόδιο στην μακρά σειρά αναταραχών που παίρνουν θέση το τελευταίο χρονικό διάστημα ανά το παγκόσμιο.Επισήμως ανακοινώθηκε εν μέσω πανηγυρισμών ότι ο κύκλος της εξέγερσης έχει κλείσει, με το ανώτατο επιτελείο στρατού να διατάζει την εκκένωση της πλατείας από τους εναπομείναντες διαδηλωτές και να διαβεβαιώνει ότι η εξουσία θα περάσει στα χέρια των πολιτικών. Η παρούσα ανάλυση επιθυμεί να αποφύγει την καθόλα προβλεπόμενη συζήτηση περί επιτυχίας ή αποτυχίας της εξέγερσης, ανίχνευσης των πολιτικο-κοινωνικο-οικονιμικών δεδομένων που οδήγησαν σε αυτή, θεωρώντας πως έτσι παρασύρεται το ενδιαφέρον πρός μια διηγηματικού τύπου λησμόνηση γεγονότων που ανήκουν οριστικά πλέον στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Αντί αυτού προτείνει την εξέταση συγκεκριμένων στρατηγικών κινήσεων και πρακτικών που ακολούθησε το Αιγυπτιακό κράτος για να καταστείλει την αντίσταση των εξεγερμένων και να διασφαλίσει το μονοπώλιο του στην εξουσία. Από την αντίθετη σκοπιά, αυτή των εξεγερμένων, θα γίνει μια προσπάθεια αποκρυπτογράφησης των πολεμικών πρακτικών που ακολούθησε το Αιγυπτιακό κίνημα ακριβώς για να καταδειχτεί η σημαντικότητα αυτού του επεισοδίου και οι προοπτικές που αυτό ανοίγει για την συνέχιση και εξέλιξη του αγώνα. Γιατί μόνο μέσω μιας στρατηγικής ανασκόπησης της ιστορίας, μιας εξέτασης των κοινωνικών συγκρούσεων που παίρνουν θέση στο εδώ και τώρα θα είμαστε σε θέση να καταλάβουμε την βαρύτητα ενός εξεγερσιακού συμβάντος «… όπου οι αντίπαλοι έρχονται αντιμέτωποι ενώπιος ενωπίω, όπου ο ένας κερδίζει και ο άλλος χάνει με την έννοια του επεισοδίου.1»

Στην Αλεξάνδρεια και μπροστά από το κοινοβούλιο και τα πρωθυπουργικά γραφεία στό Καϊρο αγανακτισμένοι πολίτες επιχειρούν να αυτοπυρποληθούν, ακολουθώντας κατ’ αντιστοιχίαν το παράδειγμα που σηματοδότησε την έκρηξη της εξέγερσης στην Τυνησία. Στις 25 Ιανουαρίου,μέρα εθνικής γιορτής της αστυνομίας, το αιγυπτιακό κράτος ανακοινώνει ότι οι αυτοπυρπολήσεις είχαν καθαρά προσωπικά ελατήρια, μια καθόλα γνωστή εξουσιαστική πρακτική που σκοπό έχει να προλάβει την έκρηξη της κοινωνικής οργής. «Η μέρα οργής» όπως βαφτίστηκε από τους εξεγερμένους η τρίτη 25 Γενάρη συγκεντρώνει πρωτοφανή αριθμό κόσμου στούς δρόμους που κατευθύνεται με εχθρικές διαθέσεις πρός τα γραφεία του κυβερνώντος Εθνικού Δημοκρατικού Κόμματος, το Υπουργείο Εξωτερικών και το κτήριο της Εθνικής Τηλεόρασης. Το κάλεσμα για κάθοδο στους δρόμους γίνεται μέσω διαδικτύου και κυρίως μέσω της ιστοσελίδας του ξυλοκοπημένου μέχρι θανάτου από την αστυνομία Khaled Said2.

Αξίζει εδώ να δώσουμε σημασία στον ρόλο που διαδραμάτισε το διαδίκτυο ώς μέσο συντονισμού και οργάνωσης των δράσεων που εξελίχθησαν. Η χρησιμοποίηση του διαδικτύου ως εργαλείο στα χέρια των εξεγερμένων δεν αποτελεί είδηση η κάτι τελοσπάντων νέο. Ο ελληνικός δεκέμβρης κατέδειξε πόσο δραστικά μπορεί να λειτουργήσει αυτό το μέσο στα χέρια των εξεγερμενων. Η χρησιμοποίηση του internet τοτε ως διαυλου επικοινωνιας και συντονισμου κινησεων μεταξυ ατομικοτητων και συλλογικοτητων προσεδειδε στον αγωνα μια πρωτοφανη δυναμικη, εκθετωντας την ανυμπορια των κατασταλτικων μηχανισμων να παρεμβουν και να αποτρεψουν τον κινδυνο. Ο απο κοινού συντονισμός μαθητών λυκείου να εξαπολύσουν επίθεση εναντίων σαρανταπέντε αστυνομικών τμημάτων σέ όλη την Ελλάδα αποτελεί ώς εκ τούτου ένα ενδεικτικό παράδειγμα3.

Στήν Αίγυπτο το καθεστώς Μουμπάρακ επιδιδόμενο σέ ένα ρεσιτάλ απεγνωσμένων εποικοινωνιακών πρακτικών διακόπτει τήν παροχή ίντερνετ καθώς και τήν αποστολή μηνυμάτων μέσω κινητών τηλεφώνων θεωρώντας πώς έτσι θα εμποδίσει τους εξεγερμένους να αναλάβουν δράση. H επιλογή αυτή, στα πλαίσια της στρατηγικής μας ανάλυσης, εμφανώς προδίδει τήν δεινή θέση στήν οποία περιήλθε το κράτος, όμως πέρα απ’αυτό και κάτι άλλο. Φανερώνει τήν πραγματική ουσία του κράτους, που κάτω απο οποιαδήποτε συνθήκη ενεργεί με γνώμονα την διασφάλιση και διατήρηση τής κυριαρχίας του. Που παρ’όλη την διαρκή του τεχνολογική εξέλιξη σε όλες τις βαθμίδες ελέγχου και επιτήρησης, εύκολα υποκύπτει εν ώρα εκτάκτου ανάγκης, στην λογική της εξεύρεσης εύκολων και γρήγορων λύσεων πού θα το βγάλουν απ’ το αδιέξοδο.

Τα «διαδικτιακά» μέτρα αυτοπροστασίας και ασφάλειας που λήφθησαν σε αυτή την περίπτωση απο τους εξεγερμένους ουτώς ώστε να μήν περιέλθουν είς γνώσιν του καθεστώτος Μουμπάρακ τα σχέδια τούς , αποδυκνύουν για άλλη μια φορά ότι οί εξεγερμένοι βρίσκονται σέ διαρκή επαγρύπνηση αντιτάσσοντας σχέδια και στρατηγικές έναντι των κατά πολύ προβλεπόμενων σχεδίων του κράτους. Αποδυκνύει οτι η αντίσταση προηγείται, είναι ενα βήμα μπροστά από την εξουσία. Μηχανεύεται και συνεχώς εφευρίσκει τρόπους να υποσκάπτει το φαινομενικά «άβατο» της εξουσίας, το φαινομενικά απόρθητο μα πραγματιστικά ευάλωτο μηχανισμό ελέγχου και καταστολής.

Το καθεστώς Μουμπάρακ βλέποντας ότι η διακοπή του ίντερνετ λειτουργούσε μάλλον αποσυνθετικά για το Αιγυπτιακό κράτος αφού ολόκληρος ο κρατικός μηχανισμός βυθίζεται σε παράλυση, αναπόφευκτα περιορίζεται σε μιά στρατηγική επιλεκτικής παρακολούθησης, με το facebook και το twitter να θεωρούνται ανασφαλή πεδία διασταύρωσης πληροφοριών για τους εξεγερμένους.

Ένα εγχειρίδιο που κυκλοφορεί εκείνες τίς μέρες μεταξύ των εξεγερμένων μέ τίτλο «πώς να διαδηλώσετε έξυπνα» αμέσως προειδοποιεί πως οι πληροφορίες που εδώ παρέχονται μπορούν να διαδίδονται «ΜΟΝΟ μέσω mail, εκτύπωσης και φωτοτυπιών» καθώς οποιοδήποτε άλλο διάσημο μέσο διασταύρωσης πληροφοριών (facebook, twitter) παρακολουθείται4. Διαβάζωντας το κάποιος μπορει να αντλήσει χρησιμες πληροφοριες σχετικα με το πως να συμπεριφερθει σε μια διαδηλωση, πως να αμυνθει και ποτε να επιτεθει, αναλογα με την περισταση. Το ιντερνετ δηλαδη σε αυτη την περιπτωση λειτουργησε σαν αγωγος μεταδωσης τεχνογνωσιας και πρακτικων οργανωσης μεταξυ των εξεγερμενων.Τους εδωσε την ευκαιρια να ερθουν σε επαφή με διεθνη επαναστατικα κινηματα και κινηματικες πρακτικες αμεσης δρασης, μια ιδιαιτερα χρησιμη παρακαταθηκη για τους αγωνες του Αιγυπτιακου λαου που ερχονται.

Στις 28 Ιανουαρίου και ενώ οι συγκρούσεις μεταξύ εξεγερμένων και δυνάμεων ασφαλείας μαίνονται, φήμες φαίρνουν τον Μουμπάρακ να υποβάλλει δημόσια την παραίτηση του ενώπιον του Αιγυπτιακού λαού. Και ενώ η πλατεια Ταχρίρ κατακλίζεται από κόσμο έτοιμο να ακούσει τα χαρμόσυνα νέα της παραίτησης Μπουμπάρακ, ο ίδιος με ανακοίνωση του δηλώνει ότι το καθεστώς του θα παραμείνει στην εξουσία. Εγγυάται την ομαλή μετάβαση των πολιτικών εξουσιών μέσω ταχύρυθμων μεταρυθμίσεων και αλλαγών, αποτίοντας με την σειρά του ένα φόρο τιμής στούς νεκρούς των ταραχών. Θα ήταν κάπως αφελές να υποθέσουμε πως η εξαγγελία των μελλοντικών πολιτικών πλάνων του καθεστώτος Μουμπάρακ δεν έγινε υπό το πρίσμα ενός εκ προμελέτης στρατηγικού σχεδιασμού. Ενός σχεδιασμού που στόχο θά είχε να ανακόψει άμεσα την πορεία της εξέγερσης αντιτάσσοντας στην θέση της κάτι άλλο, εν δυνάμει ικανό να αντιστρέψει τους όρους του παιχνιδιού. Στιγμές μετά το δημόσιο ανακοινωθέν Μουμπάρακ ένα πληθος οπαδων του ομώνυμου καθεστώτος εμφανίζεται στους δρόμους ωσάν απο το πουθενά έτοιμο να αναμετρηθεί με τους εξεγερμένους για να αποκαταστήσει την τάξη και την νομιμότητα. Η πλατεία Ταχριρ μετατρεπεται σε πεδίο μάχης, αυτή την φορά όχι μεταξύ εξεγερμένων και αστυνομικών δυνάμεων αλλά μεταξύ εξεγερμένων και αντι-εξεγερμένων (για τους τελευταίους διαδίδεται οτι είναι στελέχη των μυστικών υπηρεσιών του Μουμπάρακ σε εντεταλμένη υπηρεσία) με τον στρατό να αναλαμβάνει καθήκοντα μεσάζοντα μεταξύ των δύο μετώπων.

Αυτό που κρατάμε σ’αυτή την φάση είναι η κίνηση αντιπερισπασμού που γίνεται απο πλευράς Μουμπάρακ που στόχο εχει να δώσει την εικόνα οτι η εξέγερση εχει σκορπίσει χάος και διχόνοια μεταξύ των Αιγυπτίων. Ότι στην πραγματικότητα η εξέγερση δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας εμφύλιος πόλεμος που αν δεν λήξει εδώ και τώρα θα έχει όλες εκείνες τις τραγικές συνέπειες που έχει ένα τέτοιο συμβάν, και πώς την ευθύνη γι’ αυτο θα την φέρουν βαρέως αυτοί που πρώτοι ξεσηκώθηκαν. Οί εξεγερμένοι.

Η στρατηγική αυτή ανάλυση καταπιάστηκε μόνο με μερικά ενδεικτικά στιγμιότυπα απο την Αιγυπτιακή εξέγερση. Υπάρχουν και πολλά άλλα που χρίζουν περαιτέρω διερεύνησης οπως για παράδειγμα ποιό ρόλο διαδραμάτεισε ο στρατός στο όλο παιχνίδι, ποιοί ήταν οι δικοί του στρατηγικοί στόχοι και αν αυτοί επιτεύχθησαν. Ή ποιος ηταν ο ρόλος της αντιπολίτευσης στο όλο παιχνίδι και αν επιχείρησε μέσω συγκεκριμένων στρατηγικων κινήσεων να επωφεληθεί πολιτικά από αυτή την εξέγερση.

Και κάτι τελευταίο το οποίο αξιζει εδώ να λεχθεί. Σύμφωνα με τον Αγκάμπεν:

«βεβηλώνω = αποδίδω εκ νέου στην κοινοχρηστία ο,τι είχε διαχωριστεί στη σφαίρα του ιερού5».

Η Αιγυπτιακη εξεγερση ακριβώς αποτελεσε ενα συμβάν ρήξης, μια βεβήλωση με την αγκαμπενική σημασία του όρου. Με την έννοια οτι διέρρηξε τους κοινωνικους-θρησκευτικους φραγμούς που ενυπήρχαν στην Αιγυπτιακή κοινωνία και είχαν βαθιά τις ρίζες τους μέσα στον χρόνο. Κοσμικοί Μουσουλμάνοι, Ισλαμιστές και Χριστιανοί παραμερίζοντας τις μεταξύ τους διαφορές, έδρασαν απο κοινού την ώρα της εξέγερσης αξιώνοντας αυτό που για χρόνια τώρα είχε διαχωριστεί στην σφαίρα του ιερού. Την αδιαμεσολάβητα και χωρίς όρους έκφραση της πολιτικής τους άποψης. Την άμεση και χωρίς όρους έξοδο του καθεστώτος Μουμπάρακ από τις ζωές τους.

Ανείπωτος


1 Φουκω Μ. 1978, Μεθοδολογια για την γνωση του κοσμου:πως να απαλλαχτουμε απο τον μαρξισμο σελ.199, Το ματι της εξουσιας, Εκδ. Βανιας


2 Χρονικα της Αιγυπτιακης εξεγερσης που χρησιμοποιηθηκαν για το παρον κειμενο: http://redblackplanet.squat.gr, http://gr.contrainfo.espiv.net/2011/02/01/egypt-i/,http://www.salata.tv/πολιτική-κοινωνία/αίγυπτος-το-χρονικό-μια-εξέγερσης, http://www.anarkismo.net/article/18672


3 Γαβριηλίδης Α.[GREEK RIOTS 2008:]-A MOBILE TIANANMEN σελ.15 στο The return of street politics? Essays on the December riots in Greece, The Hellenic Observatory LSE


4 Πως να διαδηλωσετε εξυπνα, http://rioter.info/2011/02/03/manual/


5 Αγκάμπεν G. 2008, Βεβηλώσεις ,Εκδ. Αγρα

ΑΔΕΣΠΟΤΟΙ ΛΕΜΕΣΟΥ

ΚΑΛΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ !!!

http://adespotoisyntrofoi.wordpress.com/

Για την "Μαρίνα" Λεμεσού

Ξανά το κράτος βάζει την άνεση των επιχειρηματικών ελίτ(που εξάλλου το υποστηρίζουν) πάνω από την φύση.

Μαρίνα Λεμεσού,το τελευταίο έργο το οποίο ετοιμάζεται από τα κυπριακά κρατικά έργα.Ένα έργο το οποίο θα αποτελέσει ένα "παράδεισο" για τους διάφορους παράγοντες του κεφαλαίου,ούτως ώστε να περνούν απολαυστικά τον άφθονο ελεύθερο τους χρόνο με τα κότερα τους, ενώ οι εργαζόμενοι φτύνουν αίμα για μισθούς εκμετάλλευσης.

Ένα έργο το οποίο δεν προσφέρει τίποτα ουσιαστικό στην ευρύτερη κοινωνία, αφού δεν παράγει οτιδήποτε, θα είναι διαθέσιμο μόνο στη πλουτοκρατία, και τα αντίτιμα για την χρήση του που θα δίδονται αποτελούν κλεμμένους καρπούς των μόχθων των εργατών από τα αφεντικά.

Ένα έργο το οποίο από μόνο του αποτελεί πρόκληση, αφού την στιγμή που θα δαπανώνται εκατομμύρια για την κατασκευή του, τα πιο «ανίσχυρα» κομμάτια της κοινωνίας θα αγωνίζονται να επιβιώσουν, ειδικά εν μέσω της οικονομικής κρίσης του συστήματος, που σύντομα το "δεύτερο κύμα" της θα κτυπήσει και την πόρτα μας.

Ένα έργο το οποίο θα καταστρέψει το φυσικό περιβάλλον και τον υγροβιότοπο της περιοχής,αφού:

-Μελέτη για τα τεχνητά νησιά του Ντουμπάι(τα οποία επροκάλεσαν παρόμοιες επιπτώσεις,απλώς σε μεγαλύτερη κλίμακα) δείχνει ότι οι παραλίες πέραν των νησιών έχουν καταστραφεί, ενώ κατά την κατασκευή των νησιών πολλά ενδημικά είδη ψαριών απλώς είχαν εξαφανιστεί.

-H μαρίνα Λεμεσού θα αναπτυχθεί πάνω σε είδη φυκιών με το όνομα λειμώνες ποσειδωνίας, τα οποία και προστατεύονται από διεθνείς συνθήκες και από τη Natura 2000.

Ενώ η υπεύθυνη(?) εταιρεία υποστηρίζει (απλά μαθηματικά) ότι η καταστροφή των φυκιών(την οποία άρα παραδέχεται)...δεν θα επηρεάσει τα ποσοστά των πληθυσμών τους!

- Με άνωθεν εντολές(από ποιούς???) το Τμήμα Περιβάλλοντος του Υπουργείου Γεωργίας μελέτησε με συνοπτικές διαδικασίες τη περιβαλλοντική μελέτη που εκπόνησε ο οίκος Νικολαΐδης και Συνεργάτες εκ μέρους της κοινοπραξίας. Σύμφωνα με πηγή στο Υπουργείο Γεωργίας "το τμήμα Περιβάλλοντος είχε αρκετές ενστάσεις αλλά οι εντολές που πήρε ήταν σαφείς: Λόγω στενών χρονοδιαγραμμάτων η μελέτη έπρεπε να εγκριθεί γρήγορα".

Από τα πιο πάνω φαίνεται ξεκάθαρα ότι,παρά την περιβαλλοντική καταστροφή που θα υποστεί η περιοχή οι πολυτέλειες των ελίτ έχουν μεγαλύτερη σημασία (ακόμη και) για την "αριστερή" κυβέρνηση της "Δίκαιης Κοινωνίας".

Ως Ένωση Αναρχικών, αντιλαμβανόμενοι την ωμή ανηθικότητα της εξύψωσης της καλοπέρασης του κέρδους των αφεντικών πάνω από την προστασία της Φύσης, η οποία αποτελεί κληρονομιά όλων μας και αποτελούμε μέρος της, και έχοντας υπόψη μας ότι κανένα δημοψήφισμα δεν διενεργήθηκε και δεν ερωτήθηκαν ποτέ οι ίδιοι οι κάτοικοι της περιοχής αν αποδέχονται την δημιουργία της Μαρίνας, πιστεύουμε ότι οι ίδιοι οι πολίτες της Λεμεσού και όλοι όσοι ενδιαφέρονται για την διαφύλαξη του περιβάλλοντος από την καταστροφική μανία των νεόπλουτων "εμίρηδων" της Κύπρου, πρέπει να αυτοοργανωθούν και μαζί να αγωνιστούμε για να σταματήσουμε το κτίσιμο αυτού του εκτρώματος.

ΕΝΩΣΗ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ 3η ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΩΝ Τ/Κ

Υποστηρίξτε τον αγώνα στην Βόρεια Κύπρο!


Η τρίτη γενική απεργία θα κηρυχθεί στη Βόρεια Κύπρο,μετά από αυτές των 28 Γενάρη και 2 Μάρτη.Ο πολιτικός αγώνας στην Κύπρο είναι ενάντια στην αποικιοκρατική Τουρκία καθώς και τις νεοφιλελεύθερες οικονομικές περικοπές.Οι συμβολικές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τις διαδηλώσεις των 28 Γενάρη και 2 Μάρτη εξυψώνει ακόμη περισσότερο την διεθνή αλληλεγγύη.

Η Αριστερά και οι Συντεχνίες της Τουρκίας ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα των Κυπρίων για αλληλεγγύη με ένα πρωτοφανές ενδιαφέρον.Αυτό ανέβασε το ηθικό των μαζών στην Κύπρο.Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για μεγαλύτερη ενότητα μεταξύ του τουρκικού και του κυπριακού προλεταριάτου.

Σε αυτό το σημείο,μέχρι το οποίο έχουμε κτίσει μια δυνατή βάση αλληλεγγύης με το προλεταριάτο της Τουρκίας,είναι το καθήκον μας να κτίσουμε ακόμη μια βάση με το προλεταριάτο και τους επαναστάτες της Ελλάδας και της Νότιας Κύπρου.Ο στόχος μας είναι τα παραδείγματα αλληλεγγύης από την Ελλάδα και την Νότια Κύπρο προς την γενική απεργία στις 7 του Μάη να αποτελέσουν την απαρχή μεγαλύτερης αλληλεγγύης.

Εμπρός για να δείξουμε αλληλεγγύη στη γενική Απεργία στη Βόρεια Κύπρο στις 7 Απρίλη!

Ζήτω η ενότητα του διεθνούς προλεταριάτου!

Διεθνιστική Αλληλεγγύη

(Κύπρος)


enternasyonalistdayanisma.blogspot.com


Support the struggle in North Cyprus!


Third general strike will be held in North Cyprus after those in 28th of January and 2nd of March. The political struggle in Cyprus is against colonialist Turkey as well as the neo liberal economic cuts. The symbolic solidarity protests with the demonstrations of 28th January and 2nd March puts the international solidarity to a position higher than it was.

Turkey's Left and Unions responded to Cypriot calls for solidarity with an interest never seen before. This raised the spirit of the masses in Cyprus. We will contiue to struggle for a greater union of Turkey's and Cyprus's prolateriat.

At this point, where we have built a solid base of solidarity with the proletariat of Turkey, it is our duty to build another base with the prolateriat and revolutionaries of Greece and South Cyprus. Our goal is to see examples of solidarity from Greece and South Cyprus for the general strike in 7th of April as the beginning of greater solidarity.
Forward to show solidarity with the general Strike in North Cyprus on 7th of April !

Long live the international unity of the proletariat!
Enternasyonalist Dayanışma
İnternationalist Solidarity

(Cyprus)

enternasyonalistdayanisma.blogspot.com/

Ανοιχτή Συνέλευση για την 1 Μάη

Το Σάββατο 9/4 στη βιβλιοθήκη Αγράμματα (Περικλέους 82, πάροδος Ριγαίνης), ώρα 16:00.

Συνέλευση για την δημιουργία Πρωτοβουλίας για την Ανεξάρτητη Πρωτομαγιά 2011.


ΕΝΩΣΗ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ

Α-ΔΕΣΠΟΤΟΙ Λεμεσού

Μπάτσοι και παπάδες έδιωξαν την νεολαία που καθότανε στο προαύλιο της εκκλησίας Φανερωμένης ltd

Χθές το απόγευμα, ενώ όλα κυλούσαν πολύ ομαλά στην πλατεία, παίζανε μουσικές και άραζε ο κόσμος, ξαφνικά ήρθαν μπάτσοι και είπαν στον κόσμο να φύγει από το προαύλιο της Φανερωμένης διότι είναι "ιδιωτικός χώρος"!! Ο κόσμος δεν έφευγε διότι γνώριζε ότι βρίσκεται σε δημόσιο χώρο. Στη συνέχεια ήρθε ο "ειδικός ουλαμός" και μετά από αρκετές απειλές ότι θα επιτεθούν, ο κόσμος βγήκε από το προαύλιο με το σύνθημα "έξω όλοι από την εκκλησία". Απ'την παράνοια που φάγαν έκλεισαν και τις πύλες της εκκλησίας και προσπάθησαν να μαζέψουν κάποιον που τους την είπε χωρίς αποτέλεσμα. Οι ιππότες του ουλαμού καταχειροκροτήθηκαν και χλευάστηκαν από το κοινό και έφυγαν. Τουλάχιστον 100 νεαρά άτομα είχαν την τύχη(!!;; να γνωρίσουν τι πραγματικά σημαίνει εκκλησία(εταιρεία) και αστυνομία(υποταγμένα στρατιωτάκια των πλουσίων που δεν χρησιμοποιούν λογική απλά ακολουθόυν εντολές και χτυπούν κόσμο για μεροκάματο).

Συνεχίστηκε η βραδυά με μουσική και ο κόσμος έμεινε μέχρι αργά στην περιοχή.

Μπήκαν και ταπέλες πάνω στην εκκλησία που έγραφαν "Iδιωτικόc χώροc. Aπαγορέυεται η είσοδοc στην νεολαία" με υπογραφή €κκλησία φανερωμένης σε συνεργασία με μμαδ, αστυνομία κύπρου και ιησούς χριστός ltd.


Δεν θα μείνει αναπάντητο.

"Νεολαίοι απ΄την πλ. Φανερωμένης"

Τεράστια διαδήλωση στο Λονδίνο 26/3

300-500 χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωσαν στο κέντρο του Λονδίνου στις 26 Μαρτίου. Οι διαδηλωτές διαμαρτύρονταν ενάντια στα μέτρα λιτότητας της κυβέρνησης τα οποία ισχύουν για το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, και ιδιαίτερα για τους εργαζόμενους του δημόσιου τομέα. Ο εργαζόμενος καλείται να πληρώσει για την κρίση που ξέσπασε από τον τραπεζικό τομέα πριν από δύο χρόνια.

Οι περισσότεροι από τους διαδηλωτές - συνδικαλιστές, οικογενειάρχες και άτομα που επηρεάζονται από τα μέτρα λιτότητας - έλαβαν μέρος στην επίσημη πορεία του TUC (Trade Union Congress) όπου πορεύτηκε από το Embankment στο Hyde Park. Επιπλέον, πολλές ομάδες σηματοδότησαν την προθυμία τους να κάνουν περισσότερα από μια απλή πορεία, με δράσεις διαμαρτυρίας που είχαν καλεστεί από πολλές ομάδες. Ομάδες διαδηλωτών πορεύτηκαν γρήγορα μέσω West End του Λονδίνου, μία εμπορική περιοχή του Λονδίνου. Έσπασαν μερικές βιτρίνες και παράθυρα και έριξαν μπογιές σε συμβολικά κτίρια. Άλλοι έκαναν μη βίαιες καταλήψεις σε εταιρικούς στόχους που έχουν χαρακτηριστεί ως φοροφυγάδες ή με κάποιο τρόπο υπεύθυνοι για την οικονομική κρίση. Η Fortnum & Mason κατελήφθη από διαδηλωτές σε μια δράση της UKuncut, που ακολούθησε το κλείσιμο πολλών καταστημάτων και των τραπεζών στην Oxford Street. 149 άτομα συνελήφθησαν μετά την κατάληψη. Η μέρα τελείωσε με επίθεση των ΜΑΤ στην Πλατεία Trafalgar την ώρα που διαδηλωτές έκαναν πάρτι στη πλατεία. Ο συνολικός αριθμός των συλλήψεων για την ημέρα ανέρχεται σε 202.

πλήρης ενημέρωση London Indymedia